Jak donosi Rzeczpospolita od 1 lipca zaczyna obowiązywać unijne rozporządzenie w sprawie VAT. Chodzi o rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Wiąże ono bezpośrednio – zarówno fiskusa jak i podatników – we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Zmiany do ustawy o VAT wprowadza natomiast ustawa z 9 czerwca 2011 o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym.

Część jej przepisów to regulacje, których wprowadzenie ustawodawca uznał za konieczne ze względu na wejście w życie przywołanego rozporządzenia unijnego. Taki charakter ma np. zmiana art. 2 ustawy o VAT, która wprowadza nową definicję usług elektronicznych. Znalazło się w niej odesłanie do definicji usług elektronicznych sformułowanej w nowym rozporządzeniu wykonawczym UE.

Jest też zmiana w zasadach wyboru opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów (WNT) przez podatników, którzy mogą korzystać z wyłączeń od ich rozliczania (np. podatników zwolnionych podmiotowo z VAT, gdy wartość wewnątrzwspólnotowych nabyć w roku poprzednim oraz w roku bieżącym nie przekracza u nich 50 tys. zł). Od 1 lipca tacy podatnicy mogą wybrać opodatkowanie WNT już nie tylko poprzez złożenie naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o takim wyborze, ale również poprzez podanie dostawcy swojego numeru VAT-UE. Należy przy tym zaznaczyć, że – jak wynika z unijnego rozporządzenia – podanie takiego numeru nie jest obowiązkowe i podatnik, który ma numer VAT-UE, lecz może nie rozliczać WNT i nie chce tego robić, ma prawo skorzystać ze stosownego wyłączenia.

Jedną z ważniejszych zmian jest wprowadzenie pojęcia „siedziba działalności gospodarczej”. Zastępuje ono dotychczasowe pojęcie „siedziba”. Dotąd używane przez polskie przepisy pojęcie „siedziba” miało zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do jednostek organizacyjnych. W odniesieniu do osób fizycznych będących podatnikami używane było jako podstawowe kryterium „miejsca zamieszkania”, co mogło niekiedy prowadzić do wątpliwości.
Nowe określenie „siedziba działalności gospodarczej” odnosi się nie tylko do jednostek organizacyjnych, ale także do osób fizycznych. Także zatem w ich przypadku pierwszoplanowym kryterium będzie miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, a nie miejsce zamieszkania. To ostatnie – w przypadku osób fizycznych – będzie brane pod uwagę w dalszej kolejności (gdy nie będzie ustalonej siedziby działalności gospodarczej albo nie będzie można jej określić).

Więcej w Rzeczpospolitej z 30 czerwca 2011 r.