Powszechną praktyką jest, że pracodawcy przekazują pracownikom różne świadczenia po niższej cenie, nawet za symboliczną złotówkę. Jest to forma wynagrodzenia. Trzeba odprowadzać od nich VAT, ale do tej pory pracodawcy naliczali go od kwoty płaconej przez pracowników. Fiskus nie miał nic przeciwko temu, co potwierdzały liczne interpretacje.

 

Tak było też początkowo w sprawie spółki, która zaoferowała pracownikom cały wachlarz dodatkowych świadczeń. Przykładowo, karnety na usługi sportowe i rekreacyjne oraz pakiety medyczne. Pracownicy płacą za nie od złotówki do kilkudziesięciu złotych. Spółka twierdzi, że VAT powinien być naliczony od tej kwoty, mimo że jest ona zawsze niższa od ceny rynkowej świadczenia.

Argumentuje też, podpierając się wcześniejszymi interpretacjami, że w takiej sytuacji fiskus nie może zastosować procedury z art. 32 ustawy o VAT, czyli oszacować wartości świadczenia i określić wyższej podstawy opodatkowania.

Zgodziła się z tym poznańska Izba Skarbowa. Potwierdziła, że przepisy o podmiotach powiązanych nie mają zastosowania do transakcji między pracodawcą i pracownikiem.

Jednakże po czterech miesiącach minister finansów zmienił jej stanowisko i uznał, że w tej sprawie spełnione są wszystkie warunki do określenia podstawy opodatkowania zgodnie z wartością rynkową świadczenia (interpretacja nr PT8/033/86/539/PSG/14/RD84700).

Jeśli to podejście się upowszechni, firmy będą miały spore kłopoty. Fiskus oszacuje podstawę opodatkowania i zażąda dopłacenia różnicy, oczywiście wraz z odsetkami za zwłokę.

Więcej w Rzeczpospolitej z 31 października 2014 r.