Z ulgi może korzystać wyłącznie osoba z orzeczoną niepełnosprawnością, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że powinna ona stale lub okresowo stosować pewne lekarstwa. Ustawodawca nie wskazał, w jakiej formie lekarz powinien to zrobić, co oznacza, że wystarczy ustne zalecenie. Jednak dla celów dowodowych warto uzyskać od lekarza odpowiednie zaświadczenie. Przykładowo dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził (interpretacja z 21 lutego 2017 r., nr 2461-IBPB-2-2.4511.1106.2016.2.MMA), że może ono być sporządzone w dowolnej formie. Powinno jednak z niego wynikać, kto i kiedy je wystawił oraz jakie leki i przez jaki czas powinny być przyjmowane przez wymienioną z imienia i nazwiska osobę niepełnosprawną. Ważne jest również, aby zaświadczenie jednoznacznie określało, jak długo leki mają być stosowane (stale lub czasowo). Może to być każdy inny dokument, z którego będą wynikały te dane. Dyrektor wyjaśnił też, że takie zaświadczenie może wystawić każdy lekarz posiadający specjalizację w określonej dziedzinie medycyny, np. onkolog, okulista, dermatolog itp., jak również lekarz podstawowej opieki medycznej, o ile posiada określoną specjalizację. W kontekście korzystania z ulgi rehabilitacyjnej na zakup leków nie jest zatem wystarczające, aby lekarz zlecający stosowanie określonych leków posiadał samo uprawnienie do wykonywania zawodu, musi być jeszcze specjalistą w określonej dziedzinie medycyny – potwierdził wiceminister finansów Paweł Gruza w odpowiedzi z 8 lutego 2018 r. na interpelację poselską nr 18712.

Warunkiem skorzystania z ulgi jest posiadanie dokumentów stwierdzających poniesienie kosztów. Mogą to być np. faktury czy rachunki wystawione przez aptekę albo dowód wpłaty, z których powinno jednoznacznie wynikać, kiedy nastąpiła sprzedaż, kto jej dokonał oraz dla kogo jest lek. Nie można dokonać odliczenia na podstawie paragonu. Odliczeniu podlegają wydatki faktycznie poniesione w danym miesiącu, ale tylko te stanowiące nadwyżkę ponad 100 zł.

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 5 marca 2018 r.