Jak odpowiada ekspert współpracujący z DGP – samo naruszenie procedur obowiązujących przy wykorzystaniu środków pochodzących z budżetu UE nie oznacza automatycznie obowiązku zwrotu dofinansowania (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 9 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Ke 113/20). Konieczna jest bowiem ocena skutków tego naruszenia w kontekście uregulowań określonych w art. 2 pkt 36 unijnego rozporządzenia nr 1303/2013. Środki unijne podlegają zwrotowi tylko wówczas, gdy wykorzystano je z naruszeniem procedur, które to naruszenie stanowi „nieprawidłowość” w rozumieniu art. 2 pkt 36 ww. rozporządzenia. Z kolei owa „nieprawidłowość” ma miejsce wtedy, gdy wskutek naruszenia procedur doszło do powstania szkody lub mogłoby dojść do jej powstania w budżecie ogólnym UE. Możliwość powstania szkody należy rozumieć jako prawdopodobieństwo uszczuplenia środków unijnych. Dla uznania zatem, że doszło do powstania „nieprawidłowości” w rozumieniu art. 2 pkt 36 rozporządzenia nr 1303/2013, wystarczy ustalenie, że wskutek naruszenia procedur obowiązujących przy wydatkowaniu środków unijnych powstała hipotetyczna możliwość powstania szkody w budżecie ogólnym UE.

 

Dla zaistnienia obowiązku zwrotu środków unijnych muszą zostać zatem spełnione dwie przesłanki: po pierwsze musi mieć miejsce naruszenie procedur obowiązujących przy wykorzystaniu środków unijnych (określonych m.in. w umowie o dofinansowanie i w wytycznych), po drugie naruszenie to spowodowało lub mogłoby spowodować szkodę w budżecie ogólnym UE.

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 8 września 2020 r.