Jak odpowiada ekspertka współpracująca z DGP – zasady poddawania kwarantannie zmienione zostały 3 listopada 2020 r. na mocy kolejnej nowelizacji rozporządzenia Rady Ministrów z 9 października 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii. Zgodnie z dodanym wówczas do rozporządzenia art. 3 ust. 4a osoba prowadząca wspólne gospodarstwo domowe z osobą, u której stwierdzono zakażenie wirusem SARS-CoV-2 lub z nią zamieszkująca, od dnia uzyskania przez tę osobę pozytywnego wyniku testu diagnostycznego jest obowiązana poddać się kwarantannie trwającej do upływu siedmiu dni od dnia zakończenia izolacji osoby, z którą prowadzi wspólne gospodarstwo domowe lub zamieszkuje. Decyzji organu inspekcji sanitarnej nie wydaje się. Jak więc wynika wprost z tego przepisu, osoba mieszkająca z chorym jest objęta kwarantanną bez wydawania stosownej decyzji.

 

Podstawą do wypłaty świadczeń chorobowych, tj. wynagrodzenia za czas choroby oraz zasiłku chorobowego, jest złożone przez ubezpieczonego oświadczenie o konieczności odbycia kwarantanny. Oświadczenia nie składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń, ale trzeba pamiętać, że nawet gdyby doszło do tego, że płatnik albo ZUS wypłaciłby świadczenia chorobowe, musiałyby one zostać zwrócone.

 

Jeśli płatnikiem świadczeń jest płatnik składek, takie oświadczenie powinno być mu złożone, zaś firma może je zweryfikować w organach inspekcji sanitarnej. Jeśli płatnik składek nie jest płatnikiem zasiłków, oświadczenie to musi przekazać ZUS wraz z zaświadczeniem Z-3/Z-3a. W przypadku zaś prowadzących pozarolniczą działalność konieczne jest złożenie oświadczenia wraz z wnioskiem ZAS-53.

 

Jak informuje ZUS na swojej stronie, zaświadczenia Z-3/Z-3a oraz wniosek ZAS-53 należy złożyć elektronicznie, za pomocą PUE ZUS. Oświadczenie ubezpieczonego należy dołączyć jako skan albo zdjęcie. 

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 19 listopada 2020 r.