Przeprowadzka wspólnika spółki osobowej za granicę nie podlega daninie od niezrealizowanych zysków, jeżeli Polska zachowa prawo do opodatkowania w przyszłości dochodu ze zbycia udziałów w tej spółce – czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.
Pytanie KIS zadała kobieta będąca komandytariuszem w spółce komandytowej. Zamierzała w 2021 r. przeprowadzić na stałe do Szwajcarii, co wiązałoby się z utratą polskiej rezydencji podatkowej.
Sądziła jednak, że nie zapłaci z tego powodu podatku od niezrealizowanych zysków (zwanego potocznie exit tax), bo art. 30da ust. 2 ustawy o PIT dotyczy jedynie sytuacji, gdy zmiana rezydencji podatkowej wiąże się z utratą przez Polskę, w całości albo w części, prawa do opodatkowania dochodów ze zbycia składnika majątku będącego własnością podatnika.
Kolejny przepis, tj. art. 30da ust. 3 precyzuje, że składnikiem majątkowym objętym exit tax jest m.in. ogół praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną.
Podatek od niezrealizowanych zysków nie dotyczy jednak składników majątku, które mimo przeprowadzki podatnika za granicę pozostaną związane z jego zakładem położonym na terytorium Polski. To z kolei wynika z art. 30da ust. 5 ustawy o PIT.
Słowem, dopóki Polska będzie mogła pobrać podatek od dochodu ze zbycia udziałów w spółce komandytowej, dopóty zmiana rezydencji na szwajcarską nie będzie wiązać się z obowiązkiem zapłaty exit tax – argumentowała kobieta.
Uważała, że w jej sytuacji tak właśnie będzie, bo zgodnie z art. 13 pkt 2 polsko-szwajcarskiej konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania dochód ze zbycia majątku należącego do polskiego zakładu może być opodatkowany w naszym kraju. Polska spółka komandytowa będzie zaś traktowana jako zagraniczny zakład szwajcarskiej rezydentki, co wynika z art. 5 dwustronnej konwencji.
Polska zachowa więc prawo do opodatkowania w przyszłości dochodu ze zbycia udziałów w spółce komandytowej. A to oznacza, że zmiana rezydencji podatkowej na szwajcarską nie będzie podlegać exit tax – podsumowała podatniczka.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (interpretacja indywidualna z 26 listopada 2020 r., sygn. 0115-KDIT1.4011.630.2020.3.MT) w pełni potwierdził to stanowisko i w efekcie odstąpił od uzasadnienia swojej wykładni.
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 3 grudnia 2020 r.