Czy świadczenie rehabilitacyjne musi być przyznane z powodu tej samej choroby co zasiłek

Dziennik Gazeta Prawna (2021-02-25), autor: Marcin Nagórek , oprac.: GR

lut 25, 2021
Korzystałem z zasiłku chorobowego, a ostatnio ubiegałem się o świadczenie rehabilitacyjne. Było to pokłosiem wypadku przy pracy na stanowisku sprzedawca-magazynier. Odmówiono mi, bo rzekomo dyskopatia i rwa kulszowa (leczona szpitalnie) nie kwalifikują się jako podstawa do przyznania świadczenia. Czy jest szansa na zmianę przez sąd decyzji ZUS? – pyta czytelnik Dziennika Gazety Prawnej.
 
Jak odpowiada ekspert współpracujący z DGP – z art. 18 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wynika, że świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Przysługuje ono przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy. O tych okolicznościach orzeka lekarz orzecznik ZUS.
 
Sąd Najwyższy w wyroku z 14 listopada 2013 r., sygn. akt II UK 135/13, wyjaśnił, że wykładnia gramatyczna art. 18 ust. 2 wyraźnie wskazuje, że świadczenie rehabilitacyjne jest swego rodzaju kontynuacją zasiłku chorobowego (przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy) w tym znaczeniu, że prawo do niego można nabyć tylko wówczas, gdy ustawowy okres pobierania zasiłku chorobowego został już wyczerpany, a osoba pobierająca dotychczas zasiłek chorobowy jest nadal niezdolna do pracy. Uprawnienie do świadczenia rehabilitacyjnego nie jest uzależnione od istnienia tej samej choroby po wyczerpaniu zasiłku chorobowego, lecz od dalszego, nieprzerwanego występowania niezdolności do pracy spowodowanej tą samą lub inną chorobą albo też kilkoma współistniejącymi chorobami.
 
W tym kontekście warto zwrócić uwagę na wyrok Sądu Rejonowego w Łomży z 25 lipca 2017 r., sygn. akt IV U 47/17. W stanie faktycznym tej sprawy ubezpieczona również ubiegała się o świadczenie po zasiłku chorobowym. Sąd, aby ustalić, czy stan zdrowia uzasadnia jego przyznanie, przeprowadził m.in. dowód z opinii biegłego sądowego o specjalności medycyna pracy i neurologia. Biegli rozpoznali m.in. chorobę zwyrodnieniową z rwą kulszową, co ich zdaniem pozbawiało ubezpieczoną pełnej sprawności fizycznej. Finalnie, opierając się na ustaleniach biegłych, sąd uznał, że stan zdrowia tej osoby uzasadnia przyznanie jej świadczenia rehabilitacyjnego. Jednocześnie sąd zaznaczył, że decyzja ZUS odmawiająca odwołującej się prawa do świadczenia rehabilitacyjnego była całkowicie niezasadna. Sąd dokonał zmiany decyzji ZUS.
 
Także w opisywanej sytuacji przyjąć należy, że ubezpieczony powinien odwołać się od decyzji ZUS.
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 25 lutego 2021 r.