Dostawa do własnego magazynu też może być transakcją wewnątrzwspólnotową
Firma, która przemieszcza do innego kraju Wspólnoty własne towary np. w celu ich sprzedaży na tamtejszym rynku, musi rozliczyć wewnątrzwspólnotową dostawę i wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Nie zawsze jest to proste.
Typowa wewnątrzwspólnotową dostawa towarów (WDT) to transakcja, w której biorą udział dwaj kontrahenci unijni", a towar w ramach dostawy jest przemieszczany na terytorium UE z jednego kraju do drugiego (patrz art 13 ust 1 ustawy o VAT). Dla nabywcy taka transakcja jest wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów (WNT), co reguluje art 9 ustawy o VAT.
W WDT i WNT nie muszą uczestniczyć dwa odrębne podmioty. Wystąpią one także wówczas, gdy przemieszczenia towaru pomiędzy krajami UE dokonuje tylko jedna osoba
Dostawa dla samego siebie
Żart 13 ust 3 ustawy o VAT wynika, że za WDT uznaje się również przemieszczenie przez podatnika lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego, które to towary zostały przez tego podatnika na terytorium Polski, w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte nabyte (w tym w ramach importu lub WNT), jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego.
Będzie to więc WDT dla samego siebie", gdyż przemieszczany towar nie zmienia właściciela. Dopiero w kolejnym etapie towary te będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych w kraju UE (np. zostaną sprzedane).
Przykład
Polska firma sprzedająca części samochodowe przewozi je do magazynu położonego na terytorium Niemiec. Części te będą sprzedawane kontrahentom w Niemczech. Jeśli firma zarejestruje się na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce i w Niemczech, nie poniesie faktycznych obciążeń podatkowych. W Polsce bowiem rozliczy WDT ze stawką 0 proc, natomiast w Niemczech – podatek należny i naliczony z tytułu WNT. Sprzedaż części na terenie Niemiec będzie opodatkowana stawką VAT tam obowiązującą.
Art. 11 ustawy o VAT reguluje tę sytuację od drugiej strony". WNT wystąpi wtedy, gdy towary, na zasadach opisanych powyżej, przemieszcza podatnik podatku od wartości dodanej, z terytorium państwa członkowskiego na terytorium Polski.
Przykład
Holenderska firma sprowadza z Holandii do Polski urządzenia służące do produkcji sprzętu gospodarstwa domowego. Sprzęt ten jest sprzedawany na terenie Polski. Firma z Holandii rozlicza w Polsce VAT należny z tytułu ; WNT. Ten podatek jest jednocześnie podatkiem naliczonym do odliczenia, pod warunkiem że podmiot holenderski zarejestruje się w Polsce jako podatnik VAT.
Wyjątki od reguły
Dodajmy jednak, że nie każde zdarzenie łączące się z przemieszczeniem własnych towarów do zagranicznego magazynu skutkować będzie powstaniem WDT bądź WNT. Wyjątowymiemonezostaływarti3 ust 4 ustawy o VAT – w zakresie dotyczącym zdarzeń nieuznawanych za WDT, oraz odpowiednio w art 12 odnośnie do WNT.
Te same zasady
Ponieważ opisane wyżej przemieszczenia towarów zrównane są z WDT oraz WNT, stosujemy te same zasady, jakie obowiązują przy rozliczaniu typowych" transakcji wewnątrzwspółnotowych, w których biorą udział dwaj kontrahenci. Chodzi o zasady powstawania obowiązku podatkowego, ustalania podstawy opodatkowania, dokumentowania oraz warunki uprawniające do zastosowania zerowej stawki VAT.
Jednak z uwagi na specyfikę tych transakcji odpowiednie stosowanie zasad obowiązujących przy klasycznych" WDT może być utrudnione.
W którym momencie
Tak jest np., jeśli chodzi o ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego. Przypomnijmy, że obowiązek ten w WDT powstaje, zgodnie z art 20 ustawy o VAT, 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów. Jeżeli jednak przed upływem ww. terminu podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.
Przemieszczenie własnych towarów do zagranicznego magazynu trudno uznać za dostawę towarów, problemem może więc być ustalenie momentu dokonania dostawy", a tym samym tego, od jakiego momentu należy liczyć 15 dzień po miesiącu dokonania dostawy.
Pomocna dyrektywa
Pomocne będą przepisy dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. (która zastąpiła dyrektywę). Jej art 67 ust 1 określa, że obowiązek podatkowy przy WDT powstaje w 15 dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym miało miejsce zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego. Za takie zdarzenie z pewnością możemy uznać moment przemieszczenia własnych towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.
Musimy jednak pamiętać, że jeżeli wcześniej podatnik wystawił fakturę, to obowiązek podatkowy powstaje z dniem jej wystawienia.
Faktura dla samego siebie
Wewnątrzwspólnotową dostawa towarów powinna być udokumentowana fakturą. Tu z kolei może pojawić się kolejny problem, jak prawidłowo wystawić taką fakturę dokumentującą przesunięcie własnych towarów. Chodzi o to, że na fakturze należy podać dane osoby kontrahenta, a przy tego typu transakcjach występuje tylko jeden podmiot. Ponieważ nie ma przepisów szczególnych regulujących taką sytuację, stosujemy zasady ogólne dotyczące wystawiania faktur. Ze względu jednak na specyfikę tych czynności zrównanych z WDT po stronie wystawcy i odbiorcy będzie na fakturze figurował ten sam podmiot
Przypomnijmy, że zgodnie z § 9 ust 10 rozporządzenia regulującego zasady wystawiania faktur, faktura stwierdzająca WDT powinna zawierać:
numer VAT UE podatnika dokonującego dostawy oraz
właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrz -wspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.
Wynika z tego, że na fakturze podatnik poda dwa własne numery VAT UE: jeden nadany przez polski urząd skarbowy, drugi nadany przez administrację skarbową państwa członkowskiego, na terytorium którego towar jest przemieszczany.
Jest to szczególnie istotne z punktu widzenia prawa do zastosowania zerowej stawki VAT przy tego rodzaju transakcjach.
Więcej Rzeczpospolita.