Jeśli partia chłopska ma przyszłość, to tylko wtedy, gdy zaproponuje mądrą, idącą w tym kierunku ścieżkę reform, taką, aby jej elektorat widział, że w zamian za rezygnację z pewnych przywilejów zyskuje nowe możliwości. Merytorycznie rzecz jest realna, czy politycznie również – to inna dyskusja zauważa Rafał Ziemkiewicz.

W dalszej części artykułu czytamy, że w istocie, wbrew mitowi, główną przeszkodą w reformowaniu wsi był dotąd rządzący, wielkomiejski establishment. Przywileje chłopskie, zakwestionowane teraz przez TK, to bowiem tylko drobna cegiełka w systemie przywilejów korporacyjnych, na których opiera się siła rozmaitych współtworzących rządzący obóz grup interesu.

Sami sędziowie, którzy zakwestionowali zasadę opłacania przez państwo składek zdrowotnych wszystkim rolnikom, korzystają z podobnej zasady, jeśli idzie o ich składki emerytalne. Prawnicy, jedna z najlepiej zarabiających grup zawodowych, cieszą się zwolnieniem z progresji podatkowej, podobnie zresztą jak i „miejscy” przedsiębiorcy. Dziennikarze, którzy tak rozwodzą się nad pazernością rolników, bez żadnej żenady przyjmują swój przywilej 50-procentowego „uzysku”. I tak dalej, można by tu w nieskończoność wymieniać konkretne rozwiązania systemu kastowego, który dla modernizacji kraju musi zostać wreszcie rozbity i zastąpiony systemem jednolitym, w którym wysokość daniny publicznej płaconej przez obywateli zależeć będzie tylko od ich zarobków, tak właśnie, jak to uznał za konstytucyjne Trybunał, na razie tylko w odniesieniu do rolników.

Od tego, czy orzeczenie TK potraktowane zostanie poważnie i uznane wraz z jego oczywistymi logicznymi konsekwencjami, zależy w znacznym stopniu przyszłość Polski, podkreśla Rafał Ziemkiewicz.