Osoba rozpoczynająca pracę, może wypoczywać już po pierwszym miesiącu świadczenia obowiązków pracowniczych, choć będzie to tylko 1/12 z jego rocznego wymiaru, czyli zazwyczaj 1,66 dnia, bo liczy się to z 20 dni. U takiej osoby urlop uzyskuje z dołu z upływem każdego miesiąca pracy aż do końca roku kalendarzowego – wyjaśnia Rzeczpospolita.
Jak czytamy w dzienniku, na wymiar urlopu wypoczynkowego wpływają też wliczane do stażu okresy nauki, a zależą one od rodzaju ukończonej szkoły. Uwzględnia się więc tyle lat, ile trwał przewidziany programem nauczania czas edukacji, ale tych okresów nie sumuje się (osiem lat stażu zyskuje absolwent studiów wyższych lub licencjackich, pięć po średniej szkole zawodowej a trzy po zasadniczej zawodówce).
Gdy karierę zawodową rozpoczynają osoby, które są jeszcze w trakcie edukacji do wymiaru wakacji wlicza im się albo okres zatrudnienia, w czasie którego pobierały też naukę, albo okres edukacji w zależności od tego, co jest korzystniejsze.
Do stażu należy włączyć poprzednie zatrudnienie i to bez względu na okoliczności zakończenia wcześniejszej pracy czy przerwy między nimi.
Do okresów pracy w Polsce w zakresie uprawnień pracowniczych zalicza się udokumentowane okresy zatrudnienia przebyte za granicą. I to bez względu na to, kiedy, w jakim kraju i jak długo trwało zagraniczne zaangażowanie.
Gdy pracodawca niepełnoetatowego pracownika, jeśli w trakcie roku zwiększa (lub zmniejsza) mu godziny pracy powinien odpowiednio skorygować wymiar wypoczynku. Przepisy nie określają, jak to zrobić, ale resort pracy podpowiada, że urlop należy odpowiednio zredukować lub zwiększyć, stosując podobną zasadę do proporcjonalnego ustalenia wypoczynku niepełnoetatowca. Oddzielnie oblicza się więc wymiar urlopu za każdy okres pracy na część etatu w danym roku.
Więcej w Rzeczpospolitej z 2 czerwca 2011 r.