Emeryt, który prowadzi działalność gospodarczą, podlega w Polsce dobrowolnemu ubezpieczeniu rentowemu i emerytalnemu. Musi jednak odprowadzać składki na ubezpieczenie zdrowotne. Sprawa się komplikuje, jeśli postanowi on przenieść działalność gospodarczą do innego kraju Unii – czytamy w Rzeczpospolitej.

Na postawie art. 14 rozporządzenia 883/2004, taki emeryt zostaje wykluczony z koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, nawet jeśli dobrowolnie zacznie opłacać w Polsce składki emerytalno-rentowe.
Przepisy koordynacyjne nie mają zastosowania do ubezpieczenia dobrowolnego, ani do ubezpieczenia fakultatywnego kontynuowanego. W rezultacie przedsiębiorczy emeryt może zostać pozbawiony prawa do świadczeń zdrowotnych zagranicą.

Z sytuacji jest jedno wyjście. Państwa członkowskie mogą zawierać każdorazowo porozumienia wyjątkowe na podstawie art. 16 rozporządzenia. W takim porozumieniu można określić, jakiemu systemowi zabezpieczenia społecznego podlega dana osoba. Dzięki temu przedsiębiorczy emeryci będą mogli korzystać z opieki zdrowotnej w państwie, w którym prowadzą działalność.
Gorzej, gdy emeryci świadczą np. usługi transportowe. Nie możemy przecież zawierać porozumienia z kilkunastoma państwami.
Nie wiadomo, w którym państwie takie osoby powinny podlegać ubezpieczeniu społecznemu. Pozostaje to w sprzeczności z unijną swobodą świadczenia usług.

Więcej w Rzeczpospolitej z 28 czerwca 2011 r.