Ubezpieczony chciał, by ZUS ustalił wskaźnik podstawy wymiaru kapitału początkowego z 20 lat kalendarzowych, chociaż jego staż ubezpieczeniowy wynosił 13 lat.

ZUS obliczył jednak kapitał początkowy Jerzemu J. na podstawie dziesięciu kolejnych lat kalendarzowych: od i stycznia 1980 r. do 31 grudnia 1989 r. Ubezpieczony się z tym nie zgodził i poszedł do sądu. Sąd okręgowy jednak nie przyznał mu racji. Uznał, że nie ma możliwości wyliczenia podstawy z 20 dowolnie wybranych lat z całego stażu na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (DzU z 2004 r. nr 39, poz. 353 ze zm.), gdyż wnioskodawca nie ma łącznego okresu ubezpieczenia w wymiarze 20 lat.

Jerzy J. poszedł więc wyżej. Ale sąd apelacyjny oddalił jego apelację. Wyjaśnił, że w tej sprawie nie mógł mieć zastosowania art. 15 ust. 6. Staż Jerzego J. wynosił bowiem tylko 13 lat 9 miesięcy i 4 dni.

Jerzy J. poszedł do Sądu Najwyższego. Powołał się min. na uchwałę SN z 7 maja 2003 r. (sygn. DI UZP 2/ 03) znacznie liberalizującą art. 15 ust 6 przez wskazanie, że ubezpieczony nie musi jeśli nie ma możliwość udowadniać wysokości podstawy wymiaru składek za rok lub kilka lat.

SN racji Jerzemu J. jednak nie przyznał. Uznał, że ustawa emerytalna jednakowo traktuje wszystkich ubezpieczonych. Wprowadza jednak odstępstwa od powszechnej reguły dotyczącej ustalania kapitału początkowego. Jedno z nich dotyczy osób, które do 31 grudnia 1989 r. nie ukończyły 30 lat. Kapitał oblicza się im na podstawie faktycznego okresu podlegania ubezpieczeniu. Drugie odstępstwo dotyczy osób, które mają staż dłuższy niż 20 lat. One mogą wybrać dowolne lata do obliczenia kapitału. Z takiej możliwości nie może jednak skorzystać osoba ze stażem krótszym niż 20 lat.

Więcej Rzeczpospolita.