Jeśli zdrowie uniemożliwia dalsze świadczenie pracy, za czas choroby zatrudniony może otrzymać zasiłek.
Dostanie go przeciętnie przez 182 dni, chyba że zachoruje na co innego – czytamy w Rzeczpospolitej.

Prawo do wynagrodzenia chorobowego przysługuje za czas niezdolności do pracy wskutek choroby. Zatem nie choroba, ale niezdolność do pracy nią wywołana jest podstawą do wypłaty świadczenia. Dotyczy to zarówno wynagrodzenia chorobowego, jak i zasiłku.

Wynagrodzenie za czas choroby jest co do zasady niższe niż normalna pensja. Z pewnym wyjątkiem. Otóż 100 proc. wynagrodzenia należy się za niezdolność wywołaną wypadkiem przy pracy lub chorobą w czasie ciąży.

Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia chorobowego przez 33 dni. Krócej, bo przez 14 dni, otrzymują je ci, którzy ukończyli 51 rok życia. Tak wynika z art. 92 § 1 kp., 14 lub 33 dni liczy się w odniesieniu do każdego roku kalendarzowego, co może mieć znaczenie przy niezdolności pracownika do pracy na przełomie roku.

Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy. Jednak nie wypłaca się go bez ograniczeń. Przysługuje bowiem nie dłużej niż przez 182 dni. Trochę inaczej jest w przypadku gruźlicy oznaczonej przez lekarza w zaświadczeniu lekarskim kodem D. Wtedy zasiłek przysługuje maksymalnie przez 270 dni. Podobnie jest, jeśli niezdolność do pracy przypada na okres ciąży. Wówczas ubezpieczone kobiety mają prawo do zasiłku chorobowego także przez okres do 270 dni. Jeśli osoba nadal choruje, a są szanse na wyzdrowienie, to może liczyć na świadczenie rehabilitacyjne.

Do okresu zasiłkowego wlicza się również dni wolne od pracy, w których istniała orzeczona niezdolność do pracy lub niemożność jej wykonywania Uwzględniamy zatem wszystkie dni choroby, w tym także święta i niedziele. Dzieje się tak na podstawie art. 11 ust. 4 ustawy zasiłkowej.

Do okresu zasiłkowego wlicza się też wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy. Podobnie jest z okresami niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 ustawy zasiłkowej (niemożność wykonywania pracy traktowana na równi z niezdolnością do pracy).

Do okresu zasiłkowego dolicza się też okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeśli przerwa między ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni. Zatem okresy poprzedniej niezdolności do pracy nie są wliczane do okresu zasiłkowego, jeśli poprzednia niezdolność do pracy spowodowana została inną chorobą albo tą samą chorobą, ale od jej ustania do powstania kolejnej niezdolności do pracy upłynęło więcej niż 60 dni.

Więcej w Rzeczpospolitej z 18 lipca 2011 r.