Koszt tylko przy amortyzacji bądź sprzedaży

Grzegorz Rodziewicz , oprac.: GR

lip 16, 2021

Można odliczyć od przychodu stratę z tytułu niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcym środku trwałym. Co innego, gdy podatnik nieodpłatnie pozostawi w cudzym budynku zamontowane w nim własne środki trwałe – czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.

Wspólnik spółki (wówczas jeszcze osobowej) zajmującej się wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami. W ramach tej działalności spółka wzięła w najem kilkanaście budynków, a następnie oddawała ich powierzchnię w podnajem innym podmiotom (np. szkołom niepublicznym). Często w tym celu musiała ponieść wydatki na adaptację pomieszczeń w tych budynkach pod potrzeby konkretnych podnajemców. Były to więc inwestycje w obcym środku trwałym.

Niezależnie od tego spółka ponosiła wydatki na nabycie własnych środków trwałych, które były montowane w cudzych budynkach (np. na zakup klimatyzatorów, okablowania, zestawów mebli biurowych).

Spółka amortyzowała zarówno inwestycje w obcym środku trwałym, jak i własne środki trwałe. Jedne i drugie odpisy zaliczała do kosztów uzyskania przychodu.

Problem pojawił się w momencie, gdy właściciel budynków wypowiedział spółce umowę najmu, lecz nie zwrócił jej nakładów związanych z adaptacją pomieszczeń i z wydatkami na jej własne środki trwałe (umowa nie nakładała na właściciela budynków takiego obowiązku).

Spółka podjęła wówczas decyzję o likwidacji inwestycji zarówno w obce środki trwałe (nakładów na adaptacje), jak i we własne (określiła to jako zaniechanie inwestycji w toku).

Do daty rozwiązania umowy nie zdołała jednak w całości zamortyzować ani kosztów adaptacji oraz wydatków na własne środki trwałe. Jej wspólnik chciał więc odliczyć od swojego przychodu z działalności gospodarczej (z uwzględnieniem proporcji wynikającej z udziału w zyskach):

● stratę z tytułu niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcym środku trwałym (kosztów adaptacji) oraz z tytułu wydatków na własne środki trwałe spółki, oraz

● wydatki związane z zaniechanymi inwestycjami w toku.

Co do tych drugich, to wspólnik uważał, że nie potrzeba fizycznej likwidacji inwestycji w toku, by móc zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodu. Wystarczy podjąć decyzję o zaprzestaniu kontynuowania tych inwestycji, wykreślić je z ksiąg i ewidencji i nie wykorzystywać później w jakimikolwiek zakresie w działalności gospodarczej – twierdził.

Powołał się tu na interpretację dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 grudnia 2020 r. (sygn. 0111-KDIB1-1.4010.363.2020.4.MF), w której organ zgodził się z podatnikiem, że wykreślenie inwestycji z ewidencji księgowej jest równoznaczne ze spełnieniem warunku likwidacji zaniechanej inwestycji w rozumieniu art. 15 ust. 4f ustawy o CIT.

Tym razem dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 18 czerwca 2021 r., 0111-KDIB1-1.4010.117.2021.2.EJ) był innego zdania. Zgodził się tylko co do możliwości zaliczenia do podatkowych kosztów (jednorazowo) straty z tytułu niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcym środku trwałym (czyli kosztów adaptacji pomieszczeń).

Nie przystał natomiast na odliczenie od przychodu wydatków poniesionych na własne środki trwałe spółki, a ściślej, na ich nieumorzoną wartość początkową.

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 15 lipca 2021 r., autor: Katarzyna Jędrzejewska, oprac.: GR