Podatnik wynajmujący pokoje w ramach agroturystyki może skorzystać ze zwolnienia z PIT pod warunkiem, że pokoje znajdują się w budynkach mieszkalnych. Jeśli są w budynkach gospodarczych, to preferencja nie przysługuje – czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.
Podatnik posiadał gospodarstwo rolne i w ramach agroturystyki wynajmował pokoje. Uważał, że przychody z tego wynajmu pokoi są zwolnione z PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem wolne od podatku są dochody uzyskane z wynajmu pokoi gościnnych w budynkach mieszkalnych położonych na terenach wiejskich w gospodarstwie rolnym osobom przebywającym na wypoczynku oraz dochody uzyskane z wyżywienia tych osób, jeżeli liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza pięciu.
Naczelnik urzędu skarbowego stwierdził jednak, że podatnik nie ma prawa do tego zwolnienia, bo nie dysponuje nieruchomością mieszkalną, tylko gospodarczą. Organ ustalił, że pomieszczenia wykorzystywane do działalności agroturystycznej nie zostały zgłoszone w urzędzie gminy jako budynki mieszkalne. Natomiast w księdze wieczystej ujawnione były zabudowania, ale bez oznaczenia przeznaczenia budynku.
Co więcej, mężczyzna nie uzyskał decyzji administracyjnej dopuszczającej budynek do użytkowania jako mieszkalny. Wystąpił o zmianę sposobu użytkowania części budynku gospodarczego na mieszkalny dopiero w 2017 r.
Wydane przez naczelnika trzy decyzje, dotyczące trzech różnych lat podatkowych, utrzymał w mocy dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku.
Podatnik się z nimi nie zgadzał. W skardze do sądu zarzucił organom podatkowym, że nie miały podstaw do przyjęcia, iż wynajmowane pokoje nie znajdują się w budynku mieszkalnym.
Wygrał w sądzie I instancji. WSA w Gdańsku stwierdził, że pojęcie budynku mieszkalnego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o PIT, należy definiować jako budynek przeznaczony lub nadający się do zamieszkania, a nie jako budynek, który uzyskał taki formalnoprawny status.
Innego zdania był Naczelny Sąd Administracyjny (wyroki NSA z 13 października 2021 r., sygn. akt II FSK 350/19, II FSK 351/19, II FSK 352/19). W uzasadnieniu sędzia Artur Kot wyjaśnił, że skoro w ustawie o PIT nie ma definicji „budynku mieszkalnego”, to w takiej sytuacji należy posiłkować się art. 21 ust. 1 prawa geodezyjnego i kartograficznego (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 2052 ze zm.). Z przepisu tego wynika, że jeśli nie ma decyzji administracyjnych zmieniających przeznaczenie danego budynku, to należy uwzględnić dane z ewidencji gruntów i budynków.
W tym wypadku decyzja o zmianie sposobu użytkowania części budynku gospodarczego na mieszkalny została wydana dopiero w 2017 r. – Należy więc przyjąć, że skarżący w spornym okresie (sprzed 2017 r.) nie wynajmował pokoi w budynkach mieszkalnych, a zatem nie mógł skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o PIT – stwierdził sędzia Artur Kot.
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 18 października 2021 r., autor: Łukasz Zalewski, oprac.: GR