Kto wycofał nieruchomość z działalności gospodarczej, musi odczekać sześć lat, by sprzedać ją bez podatku – czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.
Wspólnik spółki cywilnej w 2014 r. kupił wraz z drugim wspólnikiem niezabudowaną nieruchomość na cele działalności gospodarczej. Postawili tam budynek biurowo-magazynowy, ale w 2015 r. obaj zdecydowali o przeniesieniu całej nieruchomości do swoich majątków osobistych.
Mężczyzna spytał dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w jaki sposób liczyć okres uprawniający do zbycia nieruchomości bez podatku dochodowego. Uważał, że okres ten powinien być pięcioletni i powinien być liczony od końca 2014 r. Gdyby dyrektor KIS to potwierdził, to mężczyzna mógłby sprzedać bez PIT swój udział w tej nieruchomości już w 2020 r.
Dyrektor KIS uznał jednak inaczej. Wyjaśnił, że w tym wypadku w ogóle nie stosuje się art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, bo przepis ten dotyczy sytuacji, gdy sprzedaż nie następuje w ramach działalności gospodarczej. W tym wypadku natomiast jest inaczej – mężczyzna uzyska przychód z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT – stwierdził fiskus. Uznał więc, że mężczyzna zapłaci podatek, jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym nieruchomość została wycofana ze spółki cywilnej, a dniem odpłatnego zbycia udziału w tej nieruchomości nie upłynęło sześć lat. Skoro więc nieruchomość została wycofana ze spółki w marcu 2015 r., to sześcioletni okres upłynął dopiero w kwietniu 2021 r. – wyjaśnił dyrektor KIS.
W skardze do sądu mężczyzna argumentował, że nigdy nie przyjął nieruchomości do środków trwałych i nie dokonywał od niej odpisów amortyzacyjnych. Poza tym – jak twierdził – w momencie przeniesienia do majątku prywatnego stanowiła ona inwestycję rozpoczętą (środki trwałe w budowie).
WSA w Poznaniu (sygn. akt I SA/Po 624/19) zgodził się jednak z fiskusem, że nie można tu zastosować art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, bo nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej. W ocenie WSA zastosowanie znajdzie tu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o PIT, który mówi o przychodach z działalności gospodarczej, w tym również z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi.
WSA stwierdził, że w tej sprawie zarówno grunt, jak i posadowiony na nim budynek wypełniały definicję środków trwałych i jako takie powinny być wpisane do ewidencji. Jednocześnie wpis do ewidencji nie decyduje o tym, czy dany składnik majątku stanowi środek trwały lub wartość niematerialną i prawną. Przesądza jedynie o możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
Mężczyzna przegrał również przed Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok z 24 listopada 2022 r., sygn. akt II FSK 637/20).
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 29 listopada 2022 r., autor: Monika Pogroszewska, oprac.: GR