Nasz pracownik wyczerpał okres zasiłkowy. Choruje na różne drobne dolegliwości i ciągle przedstawia krótkie zwolnienia lekarskie, ale od wyczerpania okresu zasiłkowego nie upłynęło jeszcze 60 dni. Jak mamy postąpić w tym przypadku? Czy powinniśmy zacząć wypłacać mu zasiłek ponownie po upływie 60 dni od zakończenia poprzedniego okresu zasiłkowego? – pyta czytelnik Dziennika Gazety Prawnej.

Nie – odpowiada ekspertka współpracująca z DGP. W opisanej sytuacji pracownik powinien wystąpić o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego. Płatnik nie powinien zaś wypłacać zasiłku chorobowego po upływie 60 dni od wyczerpania okresu zasiłkowego. Aby nowy okres zasiłkowy mógł zostać otwarty, ubezpieczony musi być nieprzerwanie przez 60 dni zdolny do pracy. To, że otrzymuje zwolnienia lekarskie bezpośrednio po zakończeniu poprzedniego okresu zasiłkowego, nie pozwala więc na otwarcie nowego okresu. Nie zmienia tego fakt, że są to niezdolności do pracy niepłatne, stanowiące jedynie usprawiedliwione nieobecności w pracy.

Jak wynika z art. 9 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej: ustawa zasiłkowa), do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 11 ust. 2 ustawy zasiłkowej). Zgodnie zaś z art. 9 ust. 2 tego artykułu do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzednich niezdolności do pracy, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni. Do okresu zasiłkowego nie wlicza się okresów niezdolności do pracy przypadających przed przerwą nie dłuższą niż 60 dni, jeżeli po przerwie niezdolność do pracy wystąpiła w trakcie ciąży.

Nie ma więc znaczenia, jaka choroba byłą przyczyną kolejnych niezdolności. Jeśli nie ma między nimi przerwy, wlicza się je do jednego okresu. Limity przysługiwania zasiłku chorobowego wynikają z art. 8 ustawy zasiłkowej. Zgodnie z ust. 1 tej regulacji zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 – nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży – nie dłużej niż przez 270 dni. Wyjątek od tej zasady ustanowiono w ust. 2. Zgodnie z nim za okres niezdolności do pracy lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2, przypadający po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego zasiłek chorobowy przysługuje nie dłużej niż przez 91 dni. Nie dotyczy to niezdolności do pracy, o której mowa w art. 11 ust. 2 pkt 2 (badania dla dawców tkanek, narządów i poddanie się zabiegowi ich pobrania) oraz spowodowanej gruźlicą lub występującej w trakcie ciąży.

W razie wyczerpania okresu zasiłkowego ubezpieczony może wystąpić o świadczenie rehabilitacyjne. Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy zasiłkowej świadczenie to przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Przysługuje ono przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. Decyduje o tym ZUS na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika, które może być zaskarżone do komisji lekarskiej.

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 2 lutego 2023 r., autor: Anna Kwiatkowska, oprac.: GR