Kto wykonuje swoje obowiązki zdalnie w miejscowości położonej poza siedzibą pracodawcy, ten ma prawo do wyższych kosztów uzyskania przychodu – czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.
Spółka zatrudnia pracownika zdalnie na podstawie art. 6718 kodeksu pracy. Podwładny wykonuje pracę w miejscu swojego zamieszkania, które jest położone w innej miejscowości niż ta, w której znajduje się siedziba spółki. Pracownik nie dostaje dodatku za rozłąkę, a jeśli zostaje wezwany do biura, to są mu wypłacane jedynie świadczenia należne w związku z podróżą służbową.
Spółka była zdania, że miejsce zamieszkania pracownika zdalnego jest również jej zakładem pracy, więc przysługują mu wyłącznie podstawowe koszty podatkowe w wysokości 250 zł miesięcznie.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (interpretacja indywidualna z 22 marca 2024 r., sygn. 0115-KDIT2.4011.70.2024.2.KC) uznał jej stanowisko za błędne. Wyjaśnił, że gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania pracownika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, to niezależnie od faktycznego miejsca wykonywania pracy zdalnej (o której mowa w art. 6718 k.p.) pracownikowi przysługują podwyższone koszty uzyskania przychodów. Wyjątek stanowią sytuacje, gdy pracownik otrzymuje:
- dodatek za rozłąkę lub
- zwrot kosztów dojazdu niezaliczony do przychodów podlegających opodatkowaniu.
Warunkiem zastosowania podwyższonych kosztów przy poborze zaliczek przez płatnika (zakład pracy) jest złożenie przez pracownika oświadczenia o spełnieniu warunków do stosowania kosztów w tej wysokości – przypomniał organ.
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 3 kwietnia 2024 r., autor: Mariusz Szulc, Katarzyna Jędrzejewska, oprac.: GR