Jeśli emitent wykupił obligacje po cenie nominalnej niższej niż cena zakupu, to podatnik ma prawo zaliczenia wydatków na ich nabycie do kosztów uzyskania przychodów ze zbycia takich papierów wartościowych – czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.
Podatnik był właścicielem obligacji strukturyzowanych zapisanych w rejestrze zagranicznych papierów wartościowych prowadzonym przez bank w Polsce. W 2019 r. emitent dokonał terminowego wykupu obligacji. Kwota wykupu była jednak niższa od ceny, za którą podatnik kupił obligacje, więc wykup skutkował powstaniem faktycznej straty z inwestycji.
W trakcie trwania inwestycji podatnik otrzymał odsetki od jednej z obligacji podlegające opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym, stosownie do art. 30a ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT. W zeznaniu rocznym PIT-38 za 2019 r. podatnik nie wykazał przychodów ani kosztów uzyskania przychodu z tytułu wykupu obligacji z uwagi na brak tej informacji w wystawionym przez bank formularzu PIT-8C.
Podatnik rozważał złożenie korekty zeznania PIT-38 poprzez wykazanie przychodu z tytułu wykupu obligacji oraz kosztów uzyskania przychodu poniesionych w związku z ich nabyciem. W związku z tym zapytał dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, czy ma prawo do rozpoznania w zeznaniu rocznym PIT-38 za 2019 r. przychodu z tytułu wykupu obligacji jako przychodu z odpłatnego zbycia papierów wartościowych w wysokości ceny wykupu obligacji oraz do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu z tego tytułu w wysokości ceny nabycia obligacji.
Wnioskodawca uważał, że odpowiedź na pytanie powinna być twierdząca.
Dyrektor KIS uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Wskazał, że wykup obligacji nie stanowi odpłatnego zbycia papierów wartościowych w rozumieniu art. 30b ust. 2 ustawy o PIT. Tym samym strata wnioskodawcy realizowana w wyniku wykupu dłużnych papierów wartościowych nie podlega wykazaniu w zeznaniu rocznym PIT-38 za 2019 r.
W konsekwencji nie upoważnia to wnioskodawcy do złożenia korekty tego zeznania i wykazania w nim przychodu z tytułu wykupu obligacji jako przychodu z odpłatnego zbycia papierów wartościowych w wysokości ceny wykupu obligacji oraz do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu z tego tytułu w wysokości ceny nabycia obligacji – stwierdził organ.
Podatnik zaskarżył interpretację, lecz WSA w Warszawie wyrokiem z 7 lipca 2021 r. (sygn. akt III SA/Wa 2497/20) jego skargę oddalił. W ocenie WSA sama okoliczność, że w związku z wykupem obligacji przez emitenta skarżący poniósł ekonomiczną stratę, nie oznacza, iż może ona zostać uwzględniona z zastosowaniem zasad obowiązujących dla opodatkowania przychodu ze zbycia obligacji. W okolicznościach tej sprawy po stronie podatnika – z uwagi na stratę ekonomiczną – nie powstał przychód w związku z wykupem obligacji przez emitenta, a wydatki na kupno obligacji nie mogą być uznane za koszty podatkowe – stwierdził WSA.
W ocenie sądu I instancji w tej sytuacji znalazłby zastosowanie art. 30a ustawy o PIT mówiący o opodatkowaniu dyskonta ryczałtem 19 proc. bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. Zdaniem WSA ustawodawca wprowadził odrębne regulacje opodatkowania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych i przychodu w związku z ich wykupem przez emitenta.
Podatnik wniósł skargę kasacyjną na to orzeczenie, a NSA wyrokiem z 25 czerwca 2024 r., sygn. akt II FSK 1257/21 uchylił je oraz poprzedzającą je interpretację indywidualną. Zdaniem sądu kasacyjnego zarówno organ interpretacyjny, jak i sąd wojewódzki nie miały racji, bo choć ustawodawca wprowadza pewne rozróżnienia między art. 30a i 30b ustawy o PIT, to art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o PIT mówi o tym, że wydatki na nabycie obligacji zalicza się do kosztów uzyskania przychodu z wykupu obligacji przez emitenta w części niezaliczonej w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów.
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 3 lipca 2024 r., autor: Robert P. Stępień, oprac.: GR