Paradoksalnie za czas absencji chorobowej podwładny może otrzymać więcej pieniędzy, niż gdyby w tym czasie świadczył pracę. Wszystko zależy od tego, jak skonstruowane są przepisy wewnątrzzakładowe – czytamy w Rzeczpospolitej.

Wynika to z treści art. 41 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Stanowi ona, że w podstawie wymiaru świadczenia chorobowego nie należy uwzględniać tych składników wynagrodzenia, które są pracownikowi wypłacane również w okresie pobierania tego zasiłku. Przy czym zachowanie uprawnień do tego składnika za czas absencji powinno wynikać z postanowień układów zbiorowych pracy, z przepisów o wynagradzaniu, bądź z umowy o pracę.

Oznacza to, że licząc wysokość świadczenia, pominąć musimy premie, nagrody czy dodatki, które są wypłacane oprócz chorobowego.

Jeśli pracodawca nie zawarł stosownych uregulowań w przepisach wewnątrzzakładowych, ani w umowie o pracę, w podstawie świadczeń za czas choroby powinniśmy uwzględnić wszystkie składniki wynagrodzenia, od których została opłacona składka na ubezpieczenie chorobowe. Należy bowiem przyjąć, że nie są one wypłacane za okres pobierania świadczenia chorobowego. Tak wyjaśnia ZUS w pkt 145 komentarza do ustawy zasiłkowej.

Więcej w Rzeczpospolitej z 12 października 2011 r.