To, jaki wskaźnik zastosować do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego, zależy od kwartału, w którym przypada pierwszy dzień jego pobierania – czytamy w Rzeczpospolitej.
Nasz pracownik wyczerpał 180-dniowy okres zasiłkowy 14 września 2011. Zbyt późno dostarczył nam zaświadczenie od lekarza Np-7 i postępowanie o przyznanie mu świadczenia rehabilitacyjnego się przedłużyło.
Orzecznik ZUS przeprowadził jego badanie dopiero 4 października. Przyznał mu świadczenie na trzy miesiące, przysługujące od 15 września. Czy w tej sytuacji powinniśmy zwaloryzować podstawę wymiaru, od której będziemy liczyć wysokość tej należności za czas absencji – pyta czytelniczka Rzeczpospolitej.
Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje od następnego dnia po wyczerpaniu okresu zasiłkowego. Podstawa do jego obliczenia jest ta sama co wypłacanego wcześniej zasiłku chorobowego, ale podlega ona waloryzacji.
Wskaźnik, którym zwiększa się tę podstawę, zmienia się co kwartał. Waloryzować nim należy podstawę wymiaru zasiłku chorobowego tylko raz, od dnia przyznania świadczenia rehabilitacyjnego i w wysokości obowiązującego w tym kwartale procentowego wskaźnika. Zatem o tym, jaki wskaźnik zastosować, decyduje data, od której przysługuje to świadczenie.
W tej sytuacji należy liczyć wysokość świadczenia rehabilitacyjnego od podstawy wymiaru zasiłku chorobowego zwaloryzowanej wskaźnikiem 108,2 proc. Jest to stawka procentowa waloryzacji obowiązująca w III kwartale 2011 r.
Więcej w Rzeczpospolitej z 14 października 2011 r.