Udziałowiec zlikwidowanej spółki musi ustalić wartość otrzymanych składników majątkowych, by móc je ująć we własnych księgach.

Jak czytamy w Rzeczpospolitej, zgodnie z ustawą o CIT w razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ich wartość początkową ustala się w wysokości nie wyższej niż ich wartość rynkowa (art. 16g ust. 1 pkt 5). Mimo braku w ustawie o CIT wyraźnego przepisu należy uznać, że zasady wyceny według wartości rynkowej znajdą również zastosowanie do gruntów, a także innych składników majątku otrzymanych w ramach likwidacji, niebędących środkami trwałymi czy wartościami niematerialnymi i prawnymi. Tym samym, co do zasady, udziałowiec likwidowanej spółki rozpoczyna na nowo amortyzację otrzymanych składników majątku trwałego i ustala na nowo metodę amortyzacji.

Ustawa o CIT przewiduje jednak wyjątek od wyceny według wartości rynkowej. Chodzi o sytuację, gdy otrzymany w ramach likwidacji majątek trwały został uprzednio wniesiony do spółki jako wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (art. 16g ust. 10b ustawy o CIT). Wówczas spółkę matkę obowiązuje zasada kontynuacji wyceny – według wartości, w jakiej składniki majątku trwałego na dzień likwidacji widniały w księgach likwidowanej spółki oraz kontynuowania przyjętej przez nią metody amortyzacji.

Wyceny mają znaczenie dla ustalenia kosztów podatkowych w razie późniejszej sprzedaży otrzymanych w wyniku likwidacji składników majątku. Kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych będzie ich wartość wynikająca z ksiąg podatkowych udziałowca zlikwidowanej spółki pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne (art. 16 ust. 1 pkt 1b ustawy o CIT).
W przypadku, sprzedaży gruntów niepodlegających amortyzacji kosztem takim będzie ich wartość początkowa z ksiąg udziałowca zlikwidowanej spółki (art. 16 ust. 1 pkt 1a ustawy o CIT).

Ustawodawca nie wskazał w jaki sposób ustalić koszt uzyskania przychodów dla innych niż środki trwale składników majątku, np. udziałów, zapasów czy towarów. Skoro wyceny wszystkich składników majątku powinno się dokonywać według ich wartości rynkowej z dnia likwidacji, również konsekwentnie ta wartość powinna być przyjęta jako podstawa do ustalenia kosztów podatkowych w przypadku zbycia lub zużycia tych składników majątku. Potwierdzają to również organy podatkowe.

Więcej w Rzeczpospolitej z 26 października 2011 r.