Przedsiębiorcy, którzy nie ze swojej winy opuszczają wynajmowany obiekt, pozostawiając poczynione w nim inwestycje, mogą zaliczyć do kosztów podatkowych ich nieumorzoną część – informuje Rzeczpospolita.

Podatnik pytał, czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość niezamortyzowanych inwestycji w obcych środkach trwałych (wynajmowanych lokalach). Umowy najmu zostały rozwiązane z powodu generowania zbyt dużych strat. Ze względu na charakter tych nakładów musiałby ponieść wysokie i ekonomicznie nieuzasadnione koszty ich fizycznej likwidacji, na co się nie zdecydował. Te z nich, które można było zdemontować, zostały przeniesione do nowego lokalu albo sprzedane, natomiast pozostałe niezamortyzowane nakłady pozostały w starym lokalu, a ich fizycznej likwidacji dokonał nowy najemca.

Zmieniając lokal, podatnik nie zmienił rodzaju prowadzonej działalności.
Powołał się na art 22 ust 1 ustawy o PIT, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23. Także na art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, w myśl którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Zdaniem podatnika przysługuje mu prawo do zaliczenia w koszty niezamortyzowanej części inwestycji, ponieważ środki trwałe utraciły przydatność gospodarczą na skutek innych okoliczności niż zmiana rodzaju działalności gospodarczej. Podkreślił przy tym, że nadal prowadzi tę samą działalność gospodarczą, tylko w innej lokalizacji. Izba nie zgodziła się z tym.

WSA w Krakowie z 2 grudnia 2011 (I SA/Kr 1782/11) podzielił argumentację podatnika i uchylił niekorzystną interpretację. W ustnym uzasadnieniu zauważył, że istnieją dwie linie orzecznicze dotyczące interpretacji art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, jednak w jego ocenie przeważa korzystna dla podatników linia, zgodnie z którą w przedstawionej sytuacji nie następuje zmiana prowadzonej działalności gospodarczej. Sąd wskazał również na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 maja 201101FSK 109/10), w którym stwierdzono, że „jeżeli środki te zostały zlikwidowane z innych przyczyn aniżeli wymieniona w art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy, to omawiane straty podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Nie można zatem mechanicznie przenosić pojęcia likwidacji środka trwałego do innych sytuacji, niewskazujących na zaprzestanie wykonywania działalności gospodarczej”.

Więcej w Rzeczpospolitej z 13 grudnia 2011 r.