Prowadzę działalność gospodarczą. Zgłosiłem się do obowiązkowych ubezpieczeń i do dobrowolnego chorobowego. Od dwóch lat moja firma rozwija się doskonale i przynosi pokaźnie przychody. Dlatego zdecydowałem się na opłacanie wyższych składek. W 2010 r. do października płaciłem składki od 5000 zł, od listopada do grudnia podniosłem podstawę składek do 9000 zł, a od stycznia 2011 do 9100 zł. Jak w tej sytuacji ZUS naliczyłby mi zasiłek, gdybym zachorował jeszcze w grudniu? – pyta czytelnik Rzeczpospolitej.

ZUS naliczy zasiłek od kwoty, którą będzie średnia podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe za 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, po odliczeniu 13,71 proc. tych kwot. Gdyby więc czytelnik zachorował w grudniu, ZUS ustali zasiłek od przeciętnej podstawy do opłacenia składki chorobowej od grudnia 2010 do listopada 2011 (po odliczeniu 13,71 proc. każdej z tych kwot). Tak wynika z art. 48 ust 1 w zw. z art. 3 pkt 4 ustawy z 25 czerwca 1999 o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn. DzU z 2010 r. nr 77, poz. 512 ze zm.).

Podstawą wymiaru składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe jest podstawa wymiaru do naliczenia składek emerytalnej i rentowej (art. 20 ustawy z 13 października 1998 o systemie ubezpieczeń społecznych; tekst jedn. DzU z 2009 r. nr 205, poz. 1585 ze zm.). Dlatego nie można zadeklarować, żeby podnieść tylko składkę chorobową.
Podstawa wymiaru tej składki może więc być wyższa od kwot, od jakich naliczane są składki emerytalna i rentowa tylko wtedy, gdy tych ostatnich przedsiębiorca już nie płaci, bo jego przychód przekroczył roczną granicę 30-krotności przeciętnego wynagrodzenia. Ten limit nie obejmuje składki chorobowej, którą wtedy nadal trzeba opłacać w wysokości 2,45 proc. podstawy wymiaru (art. 20 ust. 1 i 2 ustawy o sus).
Tutaj jednak rolę może odegrać inne ograniczenie, które dotyczy podstawy składki na ubezpieczenie chorobowe opłacanej dobrowolnie. Nie może to być kwota wyższa niż 250 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale. Limit ten ustala się poczynając od trzeciego miesiąca kwartału kalendarzowego na okres kolejnych trzech miesięcy.

Więcej w Rzeczpospolitej z 21 grudnia 2011 r.