Jak informuje Rzeczpospolita, do schorzeń uzasadniających obniżenie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych zalicza się:

– chorobę Parkinsona,

– stwardnienie rozsiane,

– paraplegię, tetraplegię, hemiplegię,

– znaczne upośledzenie widzenia (ślepotę) oraz niedowidzenie,

– głuchotę i głuchoniemotę,

– nosicielstwo wirusa HIV oraz chorobę AIDS,

– epilepsję,

– przewlekłe choroby psychiczne,

– upośledzenie umysłowe,

– miastenię,

– późne powikłania cukrzycy.

Ze stanowiska resortu pracy (Biura Osób Niepełnosprawnych) dotyczącego dokumentowania schorzeń szczególnych p o 1 stycznia 2011 r. wynika, że przy tych, o których mowa w art. 21 ust. 4 ustawy (dotyczącym obniżania wymaganego wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych), ustawodawca nie wskazuje sposobu, jak należy dokumentować ich wystąpienie. Zgodnie z dotychczasową praktyką potwierdzoną przez sądy administracyjne (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 3 listopada 2009 r., III SA/Wa 718/09) schorzenia te udowadnia się orzeczeniami, o których mówi art. 3,4a, 5 lub 62 ustawy potwierdzającymi niepełnosprawność w jej rozumieniu, innymi orzeczeniami lub zaświadczeniami lekarskimi. Sytuacja ta nie zmieniła się po 1 stycznia 2011 r., ani po 1 stycznia 2012 r., ponieważ modyfikacje odnoszące się do dokumentowania szczególnych schorzeń dotyczyły tylko art. 26a ust. 1b ustawy.

Więcej w Rzeczpospolitej z 11 stycznia 2012 r.