Z jakiego okresu mamy ustalić podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego 56 letniemu pracownikowi, który przyniósł zwolnienie lekarskie na dni od 9 do 31 stycznia br.? Pracownik jest zatrudniony w naszej firmie w ciągłości. Najpierw miał podpisaną umowę na okres próbny od 1 do 28 lipca 2011 r., a potem został zatrudniony na czas określony od 1 sierpnia 2011 r. (pracuje do dziś) – pyta czytelnik Rzeczpospolitej.

Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się wynagrodzenie pracownika, jakie uzyskał u pracodawcy w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy (art. 36 ust. 4 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa; tekst jedn. DzU z 2010 r. nr 77, poz. 512 ze zm; dalej ustawa zasiłkowa).
Oznacza to, że jeżeli pracownik jest zatrudniony bez przerwy u tego samego pracodawcy na podstawie kolejno po sobie następujących umów o pracę, do podstawy wymiaru zasiłku przyjąć trzeba wynagrodzenie wypłacone mu z tytułu tych kolejnych umów, np. z nieprzerwanego okresu wykonywania umowy o pracę na okres próbny, na czas określony, na czas nieokreślony.

Te same zasady stosuje się do ustalenia podstawy wymiaru za okres choroby z art. 92 k.p.
Nie można przyjąć do podstawy wymiaru zasiłku przysługującego w czasie zatrudnienia na podstawie umowy o pracę przychodu, który pracownik uzyskał u tego samego płatnika składek, ale z innego tytułu – np. gdy bezpośrednio przed zawarciem stosunku pracy wykonywał umowę-zlecenie czy umowę o pracę nakładczą.
Nie ma znaczenia, czy okresy ubezpieczenia przypadały po sobie bez przerwy.

Zakład pracy zawarł z pracownikiem umowę o pracę na okres próbny od 1 do 28 lipca 2011 r. a kolejną – tym razem na czas określony – od 1 sierpnia 2011 r. Zatrudniony zachorował w styczniu br. Podstawę wymiaru należnego mu wynagrodzenia za czas choroby zgodnie z art. 92 (za 14 dni), a następnie zasiłku chorobowego należy ustalić z pensji za czas nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy. Ponieważ przerwa w zatrudnieniu (29,30 i 31 lipca) nie obejmowała wyłącznie dni ustawowo wolnych od pracy – były to piątek, sobota i niedziela, ustalając podstawę wymiaru traktujemy ją jako przerwę w ubezpieczeniu. Podstawą wymiaru wynagrodzenia/zasiłku chorobowego jest przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia po przerwie, tj. za okres od sierpnia do grudnia 2011 r.

Więcej w Rzeczpospolitej z 24 stycznia 2012 r.