Od stycznia br. minimum, od którego trzeba naliczać daniny na ubezpieczenia osób pracujących czasowo w innym kraju, jest wyższe o 167 zł – informuje Rzeczpospolita.

Prognozowane na 2011 r. przeciętne miesięczne wynagrodzenie wynosiło 3359 zł. Na 2012 r. wzrosło do 3526 zł (obwieszczenie MPiPS z 16 grudnia 2011 r.). Oznacza to, że począwszy od składek wpłacanych w lutym za styczeń 2012 r, podstawa wymiaru składek społecznych nie może być niższa niż 3526 zł, jeśli praca za granicą była wykonywana przez cały miesiąc. Gdy ubezpieczenia z tytułu pracy za granicą trwały krócej niż miesiąc, kwotę tę trzeba odpowiednio zmniejszyć.

Od 1 sierpnia 2010 r. przepisy rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r. (§ 2 – 4) mają odpowiednie zastosowanie do osób pracujących na podstawie umów-zleceń. Jak wskazuje ZUS w swoim poradniku, dotyczy to też odpowiednio § 2 ust 1 pkt 16. Wynikałoby z tego, że również przychód zleceniobiorcy trzeba pomniejszyć o równowartość diet. Ale to, czy można tu stosować minimalną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia, budzi spore wątpliwości.

Dla tych osób ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych nie przewiduje bowiem minimalnej podstawy wymiaru składek (jeśli są wynagradzani kwotowo, w kwotowej stawce godzinowej, akordowej lub prowizyjnie). Skoro z tytułu pracy tych osób w Polsce składki opłacamy od osiągniętego przez nie faktycznego przychodu, dlaczego miałaby je obowiązywać minimalna podstawa, gdy pracują zagranicą.

Więcej w Rzeczpospolitej z 1 lutego 2012 r.