Urząd skarbowy w ramach czynności sprawdzających podważył prawo do wspólnego rozliczenia z mężem za 2009 r. Powodem jest to, że przez przeoczenie mąż nie złożył podpisu na zeznaniu. Został jednak zaznaczony kwadrat wyboru wspólnego opodatkowania w PIT-36. Czy urząd ma rację? – pyta czytelniczka Rzeczpospolitej.

Wybór wspólnego rozliczenia z małżonkiem wymaga złożenia wniosku. Odbywa się to poprzez zaznaczenie na początku formularza PIT-36 odpowiedniego kwadratu w rubryce „wybór sposobu opodatkowania”. Wyboru tego należy dokonać w terminie do końcowej daty składania zeznań rocznych. Zazwyczaj jest to 30 kwietnia. Termin jest przesuwany, jeżeli przypada na sobotę albo niedzielę (30 kwietnia 2012 r. to poniedziałek).

Niekiedy organy podatkowe twierdzą, że brak w zeznaniu podpisu jednego z małżonków oznacza, że nie został złożony w terminie wniosek o wspólne rozliczenie. Mimo, że samo zeznanie zostało złożone w terminie do 30 kwietnia. Przy czym problem dotyczy tylko zeznań złożonych kilka lat temu. Od 1 stycznia 2011 r. art. 6 ust. 2a ustawy o PIT mówi bowiem, że wniosek o wspólne rozliczenie może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Taka konstrukcja przepisu sprawia, że podpis jednego małżonka na zeznaniu rocznym składanym w trybie „wspólnego rozliczenia” zastępuje podpis drugiego małżonka.

W razie zakwestionowania przez urząd skarbowy prawa do wspólnego rozliczenia za 2009 r. można się powołać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 7 czerwca 2011 r. (I SA/Bd 226/ 11). Dotyczył on następującej sprawy. Małżonkowie złożyli wspólnie PIT-36, w odpowiednim miejscu zeznania zaznaczyli kwadracik „wybór wspólnego opodatkowania”, ale tylko żona podpisała zeznanie. Sąd uznał, że sam brak podpisu małżonka pod zeznaniem nie mógł skutkować odmową łącznego opodatkowania małżonków. Jest to jedynie brak formalny zeznania podlegający uzupełnieniu w trybie art. 274 ordynacji podatkowej, który nie powoduje, że wniosek o wspólne rozliczenie nie został w ogóle złożony. Sąd uznał, że nie ma podstaw, aby brak podpisu pod deklaracją traktować odmiennie, niż brak podpisu pod wszelkimi innymi pismami kierowanymi przez podatników do organów podatkowych. Zgodnie z przepisami ordynacji podatkowej takie uchybienia jako braki formalne podlegają usunięciu po uprzednim wezwaniu organu.

Korzystne wyroki dla podatników zapadały w przypadku, gdy na zeznaniu nie było żadnego podpisu.
Przykładem jest wyrok WSA w Warszawie z 15 października 2007 r. (III SA/Wa 982/07). Małżonkowie zaznaczyli odpowiedni kwadrat w zeznaniu rocznym, wyrażając jednoznacznie wolę wspólnego opodatkowania. Dlatego też brak podpisów na zeznaniu nie mógł prowadzić do skutku w postaci odmowy łącznego opodatkowania małżonków, zwłaszcza że przepisy ustawy o PIT nie uzależniają możliwości zastosowania uprzywilejowanej formy opodatkowania od terminowego podpisania zeznania. WSA uznał brak podpisów na formularzu za brak formalny zeznania, którego nie można utożsamiać z niezłożeniem wniosku w ogóle.

Więcej w Rzeczpospolitej z 8 marca 2012 r.