Windykacja i faktoring tylko z pozoru pomagają rozwiązywać te same problemy. Pierwsze to lek, drugie profilaktyka – czytamy w Pulsie Biznesu.

Faktoring to usługa finansowa polegająca na tym, że faktorant, czyli dostawca, po zrealizowaniu sprzedaży przesyła do firmy faktoringowej fakturę i dokumenty potwierdzające dostawę towaru, a następnie firma faktoringowa wypłaca dostawcy zaliczkę, np. 80 proc. faktury brutto. Pozostałą część faktury rozlicza, gdy odbiorca, czyli dłużnik, zrealizuje całą płatność.

Tym, co odróżnia faktoring od windykacji, jest moment wykupienia wierzytelności. Faktor bowiem przechwytuje wierzytelność jeszcze przed upływem terminu płatności. Tym samym przejmuje prawa i obowiązki wierzyciela i domaga się spłaty zadłużenia na własny rachunek.

Faktoring zapobiega powstawaniu przeterminowanych wierzytelności, ponieważ kontrola i monitoring spłat to działania prewencyjne prowadzone przez faktora. Windykacja nie daje takich możliwości, bo pojawia się dopiero wtedy, kiedy wierzytelność jest już przeterminowana.

Należności są przekazywane do windykacji dopiero wtedy, gdy inne, bardziej pasywne metody, takie jak upomnienia telefoniczne i listowne, nie działają, a potrzeba odzyskania pieniędzy staje się paląca.
Przekazanie faktury firmie windykacyjnej jest więc silnym sygnałem dla dłużnika o determinacji wierzyciela i możliwości szybkiego zakończenia polubownej ścieżki odzyskiwania należności.

W przeciwieństwie do postępowania windykacyjnego współpraca z faktorem to ciąg transakcji finansujących kolejne wierzytelności powstające w czasie działalności spółki. Ponadto faktoring obejmuje całościowe zarządzanie przepływem należności, czyli księgowanie, monitorowanie odbiorców, raportowanie o stanie sald. Oczywiście firma windykacyjną także może prowadzić monitoring należności, jednak nie może ich obsługiwać, zanim staną się wymagalne.

Więcej w Pulsie Biznesu z 12 kwietnia 2012 r.