Orzeczenie o inwalidztwie nie podniesie dofinansowania wypoczynku zwolnionego ze składek. Ale fakt wykonywania pracy w szczególnych warunkach już tak – informuje Rzeczpospolita.

Dofinansowanie wczasów w formie świadczenia urlopowego jest ograniczone wysokością odpisu podstawowego na fundusz świadczeń socjalnych. Ale nie tylko. Nie każdy pracodawca może je wypłacać. A ten, który ma takie prawo, musi postępować zgodnie z zasadami określonymi w art. 3 ust. 3 i ust. 4-6 ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. DzU z 1996 r. nr 70, poz. 335 ze zm.).

Wypłata takich świadczeń to korzyść dla pracodawcy i pracownika. Nie są one co prawda zwolnione z opodatkowania, ale nie trzeba od nich odprowadzać składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.
Wypłata świadczenia urlopowego to alternatywa dla tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.
Mogą się na nią zdecydować firmy, które według stanu na 1 stycznia danego roku zatrudniały mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Mają wtedy obowiązek raz w roku przyznać świadczenie urlopowe każdemu pracownikowi, który przebywa na urlopie wypoczynkowym minimum 14 kolejnych dni kalendarzowych. Pieniądze powinien otrzymać jeszcze przed rozpoczęciem wypoczynku.

Świadczenie urlopowe nie powinno przekraczać wysokości odpisu podstawowego na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. W 2012 r. wynosi on 1093,93 zł. To 37,5 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej pomniejszonego o potrącone od ubezpieczonych składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz chorobowe obowiązujące w drugim półroczu 2010 r. Odpis jest wyższy w przypadku pracowników wykonujących pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze i wynosi 50 proc. tego wynagrodzenia.

Świadczenie urlopowe w wysokości pełnego odpisu podstawowego na fundusz to maksymalna kwota, jaką może otrzymać pracownik pełnoetatowy. Dla osób pracujących w niższym wymiarze czasu pracy to dofinansowanie należy proporcjonalnie obniżyć. Bez tego zmniejszenia nadwyżkę ponad kwotę odpowiednią do etatu trzeba uwzględnić w podstawie wymiaru składek społecznych i zdrowotnej. Zasada ta nie dotyczy jedynie pracowników młodocianych.

Poza odpisem podstawowym są również opłaty dodatkowe na fundusz socjalny, tzw. zwiększenia. Wysokość odpisu można zwiększyć o 6,25 proc. przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego na pracownika, który jest niepełnosprawny w stopniu znacznym lub umiarkowanym. W 2012 r. można więc z tego tytułu przekazać odpis wyższy o 182,32 zł. 0 taką kwotę nie można jednak podnieść wysokości świadczenia urlopowego. Nie oznacza to bowiem, że odpis podstawowy na pracownika niepełnosprawnego wynosi 43,75 proc. przeciętnego wynagrodzenia lub 56,25 proc. w przypadku zatrudnienia w szczególnie uciążliwych warunkach. Odpisem podstawowym jest odpowiednio 37,5 proc. lub 50 proc. przeciętnego wynagrodzenia i tej kwoty nie może przekraczać świadczenie urlopowe. Zatem niepełnosprawny zatrudniony na cały etat nie powinien otrzymać tego dofinansowania w kwocie wyższej niż 1093,93 zł. Gdy dostanie więcej, od nadwyżki trzeba zapłacić składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Więcej w Rzeczpospolitej z 9 maja 2012 r.