Wydatki na zarejestrowanie pojazdów zaliczanych do majątku trwałego firmy nie mogą być kosztem uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Tak rozstrzygnął niedawno Naczelny Sąd Administracyjny. Powinny one powiększać wartość początkową pojazdu będącą podstawą naliczania amortyzacji – czytamy w Rzeczpospolitej.

Wydaje się, że wyrok NSA z 14 marca 2012 r. (II FSK1736/10) ostatecznie przesądza o kwalifikacji wydatków na rejestrację pojazdów. Jednak, mimo że rozstrzygnięcie to niewątpliwie zbliża nas do ujednolicenia dotychczasowej linii interpretacyjnej, to jednocześnie może przysporzyć problemów wielu podatnikom – zwłaszcza tym, którzy wykorzystują w działalności gospodarczej liczną flotę pojazdów.

Utrwaliło się stanowisko, że wydatki związane z rejestracją pojazdów są kosztami pośrednimi potrącanymi w dacie poniesienia (zob. np. interpretację Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 lutego 2010 r., ILPB3/423-1042/09-3/EK). W rezultacie większość przedsiębiorców, ustalając wartość początkową pojazdów dla celów amortyzacji podatkowej, nie uwzględniała w niej opłat rejestracyjnych.

Mając na uwadze treść art. 16a ust. 11 art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT)  NSA orzekł, że na wartość początkową nabywanych składników składają się nie tylko wydatki wymienione wprost w art. 16g ust. 3, ale też wszelkie inne wydatki, „w wyniku których nabywana rzecz (…) jest kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania”. Sąd podkreślił, że w przypadku pojazdów „”kompletność i zdatność do używania» oznacza możliwość poruszania się po drogach publicznych” i wskazał jednocześnie, że dla realizacji tego celu nie wystarczy legitymowanie się świadectwem homologacji, bądź badaniem technicznym pojazdu”.

Wydaje się, że argumentacja NSA jest zasadna. W rozdziale 2 Prawa o ruchu drogowym, traktującym o warunkach dopuszczenia pojazdów do ruchu, ustawodawca wskazał konieczność zarejestrowania i zaopatrzenia pojazdów poruszających się po drogach publicznych w zalegalizowane tablice rejestracyjne oraz nalepkę kontrolną. Zatem zgodnie z prawem niedopuszczalne jest poruszanie się po drodze publicznej niezarejestrowanymi pojazdami samochodowymi. Zapis ten oznacza, że niezarejestrowane pojazdy nie mogą być uznane za kompletne i zdatne do używania, a zatem nie mogą być amortyzowane dla celów podatkowych.

Takie rozumowanie prowadzi do wniosku, że ujęcie opłat rejestracyjnych w wartości początkowej dla celów amortyzacji podatkowej jest zgodne z treścią art 16g ust 3 ustawy o CIT. Mieszczą się one w otwartym katalogu kosztów związanych z zakupem, które powinny być naliczone do dnia przekazania środka trwałego, bowiem de facto przekazanie to warunkują.
Od tej zasady zdają się istnieć dwa wyjątki – wskazana już sytuacją w której nabyte pojazdy byłyby wykorzystywane wyłącznie na drogach prywatnych oraz sytuacja, w której podatnik nabywa pojazd używany, który jest dopuszczony do ruchu zgodnie z przepisami Prawa o ruchu drogowym, a zatem – mimo konieczności przerejestrowania – jest składnikiem majątku kompletnym i zdatnym do użytku na dzień oddania do używania.

Więcej w Rzeczpospolitej z 22 maja 2012 r.