Przywóz do Polski towaru spoza UE skutkuje obowiązkiem naliczenia VAT od importu. Niekiedy jednak w grę wchodzi zwolnienie z tego podatku – czytamy w Rzeczpospolitej.

Zwolnienie z podatku VAT od importu dotyczy m.in. podatników, którzy zawierają transakcje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT), importowanych wcześniej z krajów trzecich. Wynika to z § 14 rozporządzenia ministra finansów z 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zwolnienie to stało się atrakcyjne dla podatników dopiero od 1 stycznia 2011 r, kiedy to prawodawca zdecydował o zniesieniu obowiązku składania zabezpieczenia do urzędu celnego. Obecnie jest wymagane tylko w razie naruszenia przez importera warunków zwolnienia poprzednio importowanego towaru.
Możliwość skorzystania ze zwolnienia jest jednak obwarowana licznymi warunkami. Jednym z podstawowych jest rejestracja przez podatnika dla potrzeb VAT UE i podanie w momencie importu towarów ważnego polskiego numeru identyfikacji podatkowej przyznanego mu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.
Ponadto importer obowiązany jest do podania ważnego numeru identyfikacyjnego VAT przyznanego mu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w państwie członkowskim przeznaczenia importowanych towarów (np. w Niemczech czy we Francji), gdy przemieszczenie dotyczy towarów należących do jego przedsiębiorstwa, które na terytorium innego państwa członkowskiego będą służyły działalności gospodarczej podatnika w myśl art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, albo unijnego nabywcy towarów przyznanego mu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w państwie członkowskim przeznaczenia importowanych towarów.

Jak z tego wynika, to który numer identyfikacyjny VAT jest właściwy, zależy od tego, czy towar przemieszczany jest w obrębie własnej działalności podatnika (polskiego, mającego również zarejestrowaną działalność na terytorium innego kraju członkowskiego), czy też jest wynikiem transakcji zawartej z innym podatnikiem podatku od wartości dodanej na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.
Kolejnym wymogiem w odniesieniu do importowanych towarów, które następnie są przedmiotem WDT jest przedstawienie dowodu wskazującego, że są one przeznaczone do transportu lub wysyłki z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego. Kraj przeznaczenia powinien być wskazany wyraźnie. Może to wynikać np. z umowy z nabywcą, zamówienia, porozumienia lub z dokumentów transportowych. Niespełnienie tego warunku powoduje, że nawet przy spełnieniu przez importera pozostałych warunków formalnych wskazanych w rozporządzeniu traci on możliwość zastosowania zwolnienia.

Warunkiem zwolnienia jest także to, by w okresie 12 miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym podatnik importował towary, nie naruszył warunku dotyczącego przedłożenia organowi celnemu dokumentacji we wskazanym czteromiesięcznym terminie, w odniesieniu do towarów importowanych w ciągu 17 miesięcy poprzedzających import, z racji którego podatnik chce aktualnie skorzystać ze zwolnienia.

Więcej w Rzeczpospolitej z 14 czerwca 2012 r.