Kierowca na pół etatu nie dostanie pomostówki

Dziennik Gazeta Prawna (2012-06-21), autor: Paweł Jakubczak , oprac.: GR

cze 21, 2012

Pracodawca nie zapłaci składek do Funduszu Emerytur Pomostowych od osób, które zatrudnia w niepełnym wymiarze czasu pracy. Tak uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 22 lutego 2012 roku, (sygn. akt II UK 130/11) rozpoznając sprawę przedsiębiorcy, który twierdził, że nie musi płacić składek do wspomnianego funduszu z tytułu zatrudnienia kierowców, kierowców konduktorów i kierowców autobusów na pół etatu – czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.

Zdaniem płatnika ustawa z 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. nr 237, poz. 1656 z późn. zm.) wprowadziła taki obowiązek (opłacania składek) tylko w odniesieniu do pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy. Zainteresowany wystąpił do ZUS o urzędową interpretację, żeby przekonać się, czy ma rację. Odpowiedź ZUS była dla niego negatywna.

Przedsiębiorca odwołał się od decyzji zakładu do sądu okręgowego. Sędziowie potwierdzili stanowisko ZUS.
Ich zdaniem płatnik ma obowiązek uiszczania składek emerytalnych od zatrudnionych przez siebie kierowców, bo należą oni do grupy pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Nie ma znaczenia, czy są na pełnym etacie, czy na pół etatu. Wymiar czasu pracy ma natomiast pierwszorzędne znaczenie dla uzyskania prawa do emerytury pomostowej. Tylko bowiem te osoby, które są na pełnym etacie, zyskają takie uprawnienie. Firma wniosła apelację do sądu apelacyjnego, ale nic nie wskórała.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu skargi kasacyjnej uchylił jednak wyrok sądu apelacyjnego i kazał mu ponownie rozpoznać sprawę. Sędziowie uznali, iż składki do FEP płacą ci pracodawcy, którzy zatrudniają pracowników w pełnym wymiarze czasu. Tak wynika z analizy prawnej, którą przeprowadził skład orzekający.

Artykuł 35 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych mówi o tym, że składki do funduszu firma opłaca za zatrudnionego w szczególnych warunkach lub charakterze. Takim zgodnie z art. 3 ust. 4 i 5 tej ustawy jest ten, który pracuje w takich warunkach w pełnym wymiarze czasu pracy. Sędziowie wskazali, że obowiązek ubezpieczenia nie może dotyczyć osoby, co do której od początku wiadomo, że nigdy świadczenia nie otrzyma.

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 19 czerwca 2012 r.