Rząd zmienił zasady przyznawania rent. Sprawdź, czy o świadczenia będzie teraz trudniej i kto będzie miał na nie szanse. Czy obecny system rent da się utrzymać?

W rekordowym roku 1998 w Polsce było aż 2,7 mln rencistów. W 2011 r. już tylko 1,174 mln. W lipcu tego roku liczba ta spadła do 1,114 mln. To najmniej od początku transformacji ustrojowej. Jaki jest powód?
Eksperci nie mają wątpliwości – dziś dostać rentę jest trudno.

Pan Stanisław z Kielc, 52-latek, ma cukrzycę, która powoduje u niego niegojące się rany na stopach. Jednak zdaniem ZUS może pracować. Pani Justyna z Łodzi ma wirusowe zapalenie wątroby, zapalenie nerek, guzowatego naczyniaka twarzy, anemię, depresję, padaczkę… Decyzja ZUS: zdolna do pracy. ZUS tłumaczy wydane przez siebie orzeczenia: – Nie badamy tego, czy ktoś jest zdrowy, czy chory, ale to, czy choroba uniemożliwia mu wykonywanie jakiejkolwiek pracy. Górnik, który ma pylicę płuc, nie może pracować pod ziemią, ale może sprzedawać gazety w kiosku. I dlatego renty nie dostanie.

Aktualne przepisy

Oto warunki, które trzeba spełnić, aby dostać rentę:

– Warunek pierwszy – trzeba być oficjalnie uznanym za niezdolnego do pracy.Decyzję wydaje lekarz orzecznik z ZUS.
Niezdolność do pracy może zostać orzeczona na okres nie dłuższy niż 5 lat. Lekarze orzekają niezdolność na dłużej, jeżeli nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu.

Lekarz może uznać, że jesteśmy:

•  całkowicie niezdolni do pracy bądź

•  częściowo niezdolni do pracy (straciliśmy w znacznym stopniu zdolność do pracy zgodnej z naszymi kwalifikacjami).

Uwaga! Od niekorzystnej decyzji lekarza orzecznika można się odwołać do komisji lekarskiej ZUS. Trzeba to zrobić w ciągu 14 dni od otrzymania pisma. Odwołanie składa się w lokalnej placówce ZUS. Jeśli komisja podtrzyma stanowisko lekarza orzecznika, zostaje nam sąd pracy. Odwołanie do niego również składa się za pośrednictwem ZUS.

– Warunek drugi ma dwa warianty – musimy spełnić jeden z nich.

Wariant A – trzeba mieć wymagany okres składkowy i nieskładkowy, który wynosi:

– 1 rok, jeśli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat,

– 2 lata, jeśli niezdolność do pracy powstała w wieku od 20 do 22 lat,

– 3 lata, jeśli niezdolność do pracy powstała w wieku od 22 do 25 lat,

– 4 lata, jeśli niezdolność do pracy powstała w wieku od 25 do 30 lat,

– 5 lat, jeśli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Uwaga! Do niedawna przepisy mówiły, że pięcioletni okres dla osób powyżej 30. roku życia musi przypadać w ciągu ostatnich 10 lat od dnia złożenia wniosku o rentę lub od dnia powstania niezdolności do pracy. W połowie ub. roku Sejm przyjął nową ustawę, zgodnie z którą jeżeli kobieta ma 30-letni staż pracy, a mężczyzna 35-letni, to dostają rentę bez konieczności udowadniania 5 lat stażu pracy w dziesięcioleciu poprzedzającym datę złożenia wniosku. Przykład. 55-letnia pani Paulina pracowała 30 lat. 7 lat temu została zwolniona i od tego czasu żyła z prac dorywczych.

W styczniu ub. roku zwróciła się do ZUS o wypłatę renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Wówczas ZUS odmówił. Pani Paulina się odwołała, sprawa trafiła do sądu. Jeszcze nie ma wyroku. Teraz, po zmianie przepisów, pani Paulina rentę dostanie, bo ustawę z połowy ub.r. można zastosować do już wszczętych, ale jeszcze nie zakończonych postępowań.

Czytaj cały artykuł >>