Rozwiązanie umowy o pracę zawartej na czas nie określony na mocy porozumienia stron, z końcem roku kalendarzowego i zawarcie przez strony nowej umowy o pracę na czas określony od początku następnego roku kalendarzowego nie pozbawia pracownika prawa do urlopu wypoczynkowego w roku, w którym byt on zatrudniony na czas określony również wówczas, gdy zmiana rodzaju umowy pozostawała w związku z zamierzonym przejściem pracownika na wcześniejszą emeryturę i zawarcie nowej umowy podyktowane byto interesem pracownika.
Wyrok SN z 17 listopada 1983, opublik. w OSNC1984/7/118 SYGN. AKT I PRN 203/83
Pracownik był zatrudniony w Fabryce Autobusów na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. W związku z zamierzonym przejściem wnioskodawcy na wcześniejszą emeryturę strony na mocy porozumienia rozwiązały z dniem 31 grudnia 1981 r. umowę, a następnie zawarły umowę o pracę na czas określony od dnia 1 stycznia 1982 r. do dnia 28 lutego 1982 r. Zawarcie tej ostatniej umowy spowodowane było umożliwieniem wnioskodawcy pozostawania w zatrudnieniu do czasu uzyskania emerytury. W tym stanie faktycznym pracownik żądał zasądzenia ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w 1982 roku.
Komisja Rozjemcza zasądziła na jego rzecz ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Sąd Okręgowy zmienił orzeczenie Komisji Rozjemczej i oddalił wniosek. Sąd stwierdził, że orzeczenie Komisji jest sprzeczne z prawem, ponieważ zawarcie przez strony umowy o pracę na czas od 1 stycznia do dnia 28 lutego 1982 r. uwzględniało interes wnioskodawcy, a nie szczególne potrzeby zakładu pracy. Przekształcenie umowy o pracę z dniem 1 stycznia 1982 r. na umowę zawartą na czas określony nie uprawnia wnioskodawcy do ekwiwalentu za urlop.
Zdaniem Sądu Najwyższego prawo do kolejnych urlopów wypoczynkowych pracownik zyskuje w każdym następnym roku kalendarzowym. Wynika z tego, że po uzyskaniu prawa do pierwszego urlopu w określonym roku kalendarzowym pracownik pozostający nadal w zatrudnieniu z początkiem każdego następnego roku kalendarzowego ma prawo do kolejnego urlopu wypoczynkowego, chociażby nie przepracował całego roku.
Wnioskodawca pracował nieprzerwanie w pozwanej Fabryce do dnia 28 lutego 1982 r., jedynie z woli stron z dniem 1 stycznia 1982 r. nastąpiła zmiana rodzaju umowy o pracę wskutek rozwiązania na mocy porozumienia stron umowy na czas nieokreślony i zawarcia umowy na czas określony. Prawo pracownika do urlopu nie jest uzależnione od rodzaju umowy o pracę ani też od przyczyn, które spowodowały przekształcenie przez strony dotychczasowej umowy o pracę na czas nieokreślony na umowę zawartą na czas określony.
Rozwiązanie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony na mocy porozumienia stron z końcem roku kalendarzowego i zawarcie przez strony nowej umowy o pracę na czas określony od początku następnego roku kalendarzowego nie pozbawia pracownika prawa do urlopu wypoczynkowego w roku, w którym był on zatrudniony na czas określony również wówczas, gdy zmiana rodzaju umowy pozostawała w związku z zamierzonym przejściem pracownika na wcześniejszą emeryturę i zawarcie nowej umowy podyktowane było interesem pracownika. Jeżeli zatem wnioskodawcy nie udzielono urlopu w 1982 r., zasadne było jego żądanie wypłacenia ekwiwalentu za ten urlop na podstawie art. 171 par. 1 pkt 1 k.p. i orzeczenie Terenowej Komisji Rozjemczej było prawidłowe. Z tych przyczyn Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok i oddalił odwołanie pracodawcy od orzeczenia komisji rozjemczej.
Więcej Gazeta Prawna.