Ogólnopolska Baza Pracodawców Osób Niepełnosprawnych wystąpiła do BON z pytaniem o wyjaśnienie kilku sytuacji, w tym takiej, w której zakład pracy terminowo przekazał wynagrodzenie oraz opłacił podatek i składki: emerytalną, rentową i wypadkową, natomiast spóźnił się z należnością na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Biuro w odpowiedzi tłumaczy, że koszty płacy są wykazywane w poz. 52 druku INF-D-P, który jest składany, gdy firma chce uzyskiwać dopłaty do pensji niepełnosprawnego pracownika. Z kolei składniki, które się do nich zalicza, zawiera art. 2 pkt 43 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji społecznej i zawodowej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tj. Dz.U. z 2011 r. nr 127, poz. 721 ze zm.). Zgodnie z nim jako koszty płacy rozumie się łącznie wynagrodzenie brutto oraz finansowane przez pracodawcę obowiązkowe składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i wypadkowe oraz te na FP i FGŚP. Jednocześnie art. 26a ust. 1a1 ustawy przewiduje, że miesięczne dofinansowanie do pensji nie przysługuje, jeżeli zostały one poniesione przez pracodawcę z uchybieniem terminów wynikających z odrębnych przepisów, przekraczającym 14 dni.

To zaś oznacza, że pracodawca, który przekroczył wspomniany margines opóźnienia, gdy dotyczy to któregokolwiek ze składników kosztów płacy, musi w poz. 52 wykazać 0. W konsekwencji nie może liczyć na dofinansowanie.

Inny przykład, który podaje OBPON, jest związany z przypadkiem, gdy pracodawca wszystkie koszty płacy w stosunku do niepełnosprawnych pracowników poniósł terminowo, a przekroczył moment zapłacenia należności do ZUS za osoby bez uszczerbku na zdrowiu.

– BON wskazał, że również w takiej sytuacji w poz. 52 firma powinna wpisać 0, ale wydaje się, że nastąpiła tutaj pomyłka, bo z przepisów nie wynika, że spóźnienie ze składkami za zdrowych pracowników skutkuje brakiem prawa do dofinansowań do pensji tych niepełnosprawnych – wskazuje ekspertka współpracująca z „DGP”.

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 5 stycznia 2016 r.