Z pytaniem do IS zwrócił się przedsiębiorca, który zajmuje się produkcją peletu i zrębek. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. W 2015 r. kupił na potrzeby tej działalności grunty rolne, częściowo zadrzewione i zakrzewione, na których zamierza uprawiać rośliny energetyczne, np. wierzby energetyczne i topole. Uprawy te mają mu dostarczyć surowca do produkcji peletu. Wnioskodawca zamierza prowadzić oba rodzaje działalności: rolniczą i gospodarczą jednocześnie.

Zapytał, czy wartość drewna z samosiewów pochodzących z zakupionych gruntów, przekazana potem do firmy wnioskodawcy, może być kosztem uzyskania przychodu sprzedanych przez firmę zrębek i peletu. Chciał też się upewnić, czy jeśli odpowiedź fiskusa będzie pozytywna, to za koszt należy uznać wartość rynkową surowca pozyskanego z działalności rolniczej. Jego zdaniem kosztem będzie wartość rynkowa drewna pozyskanego przy wycince samosiewów i przekazana do jego przedsiębiorstwa.

Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z 18 grudnia 2015 r. (ITPB1/4511-1002/15-4/PSZ) uznała stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe. Przypomniała, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, aby wydatek mógł być uznany za-koszt uzyskania przychodu, powinien spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT,

• musi być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z takiej oceny powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Co istotne, konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Organ zaznaczył przy tym, że to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego między kosztem i przychodem.

Wskazał też, że zgodnie z art. 22 ust. 6a ustawy o PIT w celu ustalenia wartości surowców i materiałów z własnej produkcji roślinnej, zużytych w pozarolniczej działalności gospodarczej, stosuje się art. 11 ust. 2 ustawy o PIT. Według tego przepisu wartość pieniężną świadczeń w naturze określa się na podstawie cen rynkowych, stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na tej podstawie organ podatkowy uznał, że wartość drewna pozyskanego z samosiewów pochodzących z zakupionych gruntów rolnych oraz surowców pochodzących z działalności rolniczej może stanowić koszt uzyskania przychodów w firmie wnioskodawcy. Warunkiem jest należyte udokumentowanie tych kosztów. Wartość pieniężną tego drewna oraz surowców należy ustalić na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie drewnem tego samego rodzaju i gatunku. Przedsiębiorca musi przy tym z uwzględnić stan tego drewna oraz czas i miejsce jego pozyskania.

Więcej w Rzeczpospolitej z 11 stycznia 2016 r.