Jak odpowiada „GP” – otrzymane w ramach darowizny środki trwałe należy wprowadzić do ewidencji bilansowej w dniu przyjęcia ich do używania na podstawie dowodu OT. Jeśli ich wartość została określona w umowie darowizny, to będzie ona stanowiła wartość początkową wprowadzonych do ewidencji środków trwałych. Natomiast w sytuacji, gdy wartość ta nie została wskazana, to ich wyceny dokonuje się zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy o rachunkowości. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia składnika aktywów, a w szczególności przyjętego nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny, jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży takiego samego lub podobnego przedmiotu. Za cenę (wartość) sprzedaży netto składnika aktywów przyjmuje się możliwą do uzyskania na dzień bilansowy cenę jego sprzedaży, bez VAT i podatku akcyzowego. Pomniejszają ją rabaty, opusty i inne podobne zmniejszenia oraz koszty związane z przystosowaniem składnika do sprzedaży i dokonaniem tej sprzedaży, a powiększają należne dotacje przedmiotowe. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny sprzedaży netto danego składnika aktywów, należy w inny sposób określić jego wartość godziwą na dzień bilansowy. Wynika to z art. 28 ust. 5 ustawy o rachunkowości.

Koszty i przychody pośrednio związane z działalnością operacyjną jednostki, a w szczególności m.in. koszty i przychody dotyczące przekazania lub otrzymania nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny, aktywów zalicza się odpowiednio do pozostałych kosztów lub przychodów operacyjnych (art. 3 ust. 1 pkt 32 lit. h ustawy o rachunkowości). Wartość otrzymanych nieodpłatnie środków trwałych ujmuje się w księgach rachunkowych w oparciu o art. 41 ust. 2 ustawy o rachunkowości za pośrednictwem konta 84 „Rozliczenia międzyokresowe przychodów”. Zaliczone do rozliczeń międzyokresowych przychodów kwoty zwiększają stopniowo pozostałe przychody operacyjne, równolegle do odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od otrzymanych środków trwałych.

Więcej w Gazecie Podatkowej z 11 stycznia 2016 r.