Mamy zepsuty środek trwały, który ze względu na wysokie koszty nie zostanie w najbliższym czasie naprawiony. Czy w związku z tym należy zawiesić jego amortyzację? – pyta czytelnik Gazety Podatkowej
Nie – odpowiada „GP”. Ustawa o rachunkowości nie przewiduje zawieszenia amortyzacji środków trwałych, które są czasowo nieużywane. Odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środka trwałego dokonuje się drogą systematycznego, planowego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji. Rozpoczęcie amortyzacji następuje nie wcześniej niż po przyjęciu środka trwałego do używania. Natomiast jej zakończenie ma miejsce nie później niż z chwilą zrównania wartości odpisów z wartością początkową środka trwałego lub przeznaczenia go do likwidacji, sprzedaży lub stwierdzenia jego niedoboru, z ewentualnym uwzględnieniem przewidywanej przy likwidacji ceny sprzedaży netto pozostałości środka trwałego. Stanowi tak art. 32 ust. 1 ustawy o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.).
Odpisy amortyzacyjne są dokonywane w celu uwzględnienia utraty wartości środków trwałych nie tylko na skutek ich używania, ale również upływu czasu (art. 31 ust. 2 ustawy o rachunkowości). Zatem od zepsutego środka trwałego należy dokonywać odpisów amortyzacyjnych, ponieważ mimo że nie jest on wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, więc nie ulega zużyciu, to na skutek upływu czasu zmniejsza się jego wartość ekonomiczna. Ewidencja księgowa odpisów amortyzacyjnych od czasowo nieużywanego środka trwałego przebiega na zasadach ogólnych zapisem:
– Wn konto 40 „Koszty według rodzajów” (w analityce: Amortyzacja) lub konto zespołu 5,
– Ma konto 07-1 „Odpisy umorzeniowe środków trwałych”.
Trzeba jednak pamiętać, że zgodnie z art. 32 ust. 3 ustawy o rachunkowości, poprawność okresów i stawek amortyzacji środków trwałych ustalonych na dzień przyjęcia ich do używania powinna być przez jednostkę okresowo weryfikowana, powodując odpowiednią korektę dokonywanych w następnych latach obrotowych odpisów amortyzacyjnych. Zastosowaną stawkę należy weryfikować co najmniej raz w roku na koniec okresu sprawozdawczego. Może się okazać, że w przypadku czasowo wyłączonego z używania środka trwałego, w ocenie jednostki zasadne będzie wydłużenie okresu jego amortyzacji. Na tę okoliczność należy sporządzić protokół z weryfikacji okresu i stawki amortyzacji. Nową stawkę amortyzacyjną można zastosować od początku następnego roku obrotowego.
Więcej w Gazecie Podatkowej z 4 lutego 2016 r.