Sprawa dotyczyła prywatnego najmu lokalu użytkowego. Właściciel wynajął go spółce na czas określony. Przed upływem tego okresu spółka zwróciła się do niego z propozycją rozwiązania umowy przed terminem określonym w umowie.

Strony doszły do porozumienia. W związku z przedterminowym rozwiązaniem umowy z przyczyn leżących po stronie najemcy zapłacił on na rzecz wynajmującego trzykrotność czynszu oraz karę umowną jako rekompensatę za konieczność znalezienia nowego najemcy i ewentualnego przestoju w wynajmie lokalu.

Wynajmujący wystawiał faktury na czynsz i w związku z rozwiązaniem umowy też wystawił odpowiednią fakturę. Do celów rozliczeń PIT najem traktował jako niezwiązany z działalnością gospodarczą i prosił o potwierdzenie, że również należności otrzymane w związku z jego zakończeniem może opodatkować 8,5-proc. stawką, tak samo jak czynsz.

Twierdził, że opodatkowaniu ryczałtem podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, czyli środki, których otrzymanie jest powiązane z umową najmu.

Przytoczył wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, w którym ten uznał, że przychodem z najmu jest, oprócz czynszu, także wszystko to, co uzyskuje najemca na podstawie umowy najmu (sygn. I SA/Bk 185/13).

– To właśnie umowa najmu stała się źródłem przychodu z tytułu zawartego porozumienia, gdyż bez niej nie byłoby podstawy do zapłaty ani równowartości trzech czynszów, ani kary – tłumaczył podatnik.

Izba Skarbowa w Warszawie (nr interpretacji: IPPB1/4511-1435/15-2/AM) przytoczyła przepisy kodeksu cywilnego, zgodnie z którymi wynajmującemu za najem należy się czynsz. Uznała, że otrzymywane pieniądze są jedynie pośrednio związane z najmem i w konsekwencji powinny zostać zaliczone do tzw. innych źródeł przychodów, a podatek od nich wynajmujący powinien rozliczyć na zasadach ogólnych.

Więcej w Rzeczpospolitej z 25 lutego 2016 r.