Firma osoby fizycznej prowadzi księgi rachunkowe. Właściciel zakupił na cele działalności samochód osobowy o wartości powyżej 100.000 zł i ujął go w ewidencji środków trwałych. Czy w księgach rachunkowych należy ujmować tylko tę część odpisów amortyzacyjnych i ubezpieczenia AC od tego samochodu, która stanowi koszty podatkowe? – pyta czytelnik Gazety Podatkowej
Nie – odpowiada „GP”. W księgach rachunkowych ujmuje się w kosztach pełną kwotę odpisów amortyzacyjnych od samochodu osobowego stanowiącego środek trwały w firmie i całą wartość składki na ubezpieczenie AC tego samochodu.
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:
– odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego NBP z dnia przekazania samochodu do używania (art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o pdof – Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.),
– składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży NBP z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia, w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia (art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o pdof); ograniczenie to dotyczy składek na dobrowolne ubezpieczenie m.in. autocasco, gdyż ich wysokość jest ustalana w oparciu o wartość samochodu przyjętą dla celów ubezpieczenia.
Natomiast ustawa o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.) nie przewiduje szczególnych zasad amortyzacji czy ewidencji kosztów ubezpieczenia dla stanowiących środki trwałe samochodów osobowych o wartości powyżej 20.000 euro. Amortyzuje się je według ogólnych reguł określonych w art. 32 tej ustawy. Odpisy amortyzacyjne powinny w całości obciążyć koszty działalności operacyjnej jednostki. Także wydatki na ubezpieczenie takiego samochodu ujmuje się w kosztach działalności operacyjnej w całości, w sposób uzależniony od ich istotności. Jeżeli w ocenie jednostki koszty te stanowią istotną kwotę, podlegają aktywowaniu na koncie 64 „Rozliczenia międzyokresowe kosztów” i odpisywaniu w koszty operacyjne w równych ratach co miesiąc. Jeśli nie – mogą zostać odniesione w koszty działalności operacyjnej jednorazowymi zapisami – proporcjonalnie do lat, których dotyczą.
W celu prawidłowego ustalenia dochodu do opodatkowania jednostka może wyodrębnić w ewidencji analitycznej do kont kosztów działalności operacyjnej konta kosztów uwzględnianych (KUP) i nieuwzględnianych (NKUP) podatkowo.
Więcej w Gazecie Podatkowej z 14 marca 2016 r.