Jak odpowiada „GP” – wszelkie koszty, w tym z tytułu wynagrodzeń, powinny być ewidencjonowane w księgach rachunkowych zgodnie z zasadą memoriału określoną w art. 6 ust. 1 ustawy o rachunkowości. Zasada ta stanowi, że do ksiąg rachunkowych jednostki należy wprowadzić wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty. To oznacza, że na gruncie prawa bilansowego bez znaczenia jest faktyczna data uregulowania zobowiązania. Pytająca jednostka powinna więc była ująć należne pracownikom wynagrodzenia za grudzień 2015 r. w księgach tego miesiąca w następujący sposób:

– Wn konto 40 „Koszty według rodzajów” (w analityce: Wynagrodzenia) lub konto zespołu 5,

– Ma konto 23-0 „Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń”.

Skoro do końca 2015 r. wynagrodzenia te nie zostały pracownikom wypłacone, na dzień bilansowy na koncie 23-0 figurowało saldo Ma stanowiące zobowiązanie wobec pracowników. W bilansie przygotowywanym na dzień 31 grudnia 2015 r. według wzoru zawartego w załączniku nr 1 do ustawy o rachunkowości wartość tego salda podlega ujawnieniu po stronie pasywów w pozycji „Zobowiązania krótkoterminowe wobec pozostałych jednostek z tytułu wynagrodzeń”. Jeśli bilans opracowywany jest w wersji stosowanej do końca 2015 r., jest to pozycja B.III.2 lit. h) pasywów, a gdy w wariancie obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. – pozycja B.III.3 lit. h).

Więcej w Gazecie Podatkowej z 31 marca 2016 r.