Ulga rehabilitacyjna skierowana jest do osób niepełnosprawnych lub tych, które mają na utrzymaniu taką osobę. Mogą z niej skorzystać podatnicy posiadający m.in.: orzeczenie o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności lub decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy – czytamy w Rzeczpospolitej
Odliczeniu podlegają wyłącznie wydatki wymienione w ustawie o PIT jako ponoszone na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.
Mogą być limitowane lub nielimitowane. Do nielimitowanych, poniesionych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należą m.in. wydatki na: adaptację i wyposażenie mieszkania, przystosowanie pojazdów mechanicznych oraz zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.
Fiskus zgadza się na odliczenie zakupu laptopa jako narzędzia ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych.
Do grupy limitowanych zalicza się m.in. wydatki na: opłacenie przewodników osób niewidomych zaliczonych do I lub II grupy inwalidztwa, używanie samochodu osobowego stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa. Maksymalna kwota odliczenia tych wydatków wynosi 2280 zł w roku podatkowym.
Limitowane jest również odliczenie opłat za leki, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki stale lub czasowo. Odliczeniu podlegają wydatki w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi w danym miesiącu a kwotą 100 zł. Jeśli więc dana osoba wydała np. 250 zł, to odliczy 150 zł.
Ministerstwo Finansów wyjaśniło w odpowiedzi na interpelację poselską nr 1162 z 7 marca 2016 r., że ulga rehabilitacyjna nie przysługuje z tytułu samego bycia osobą niepełnosprawną, ale tylko wówczas, gdy podatnik faktycznie korzystał z danej usługi i poniósł związane z tym wydatki. Przykładowo za używanie samochodu osobowego odliczenie przysługuje pod warunkiem, że wydatki zostały poniesione wyłącznie w związku z dojazdem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, a nie na dojazd w innych celach, niż wskazuje ustawodawca, np. do lekarza. Na żądanie fiskusa podatnik musi okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.
Według MF, jeżeli fiskus uzna, że przedłożone przez podatnika dowody nie wystarczają do wykazania prawa do odliczenia, to przeprowadzi postępowanie wyjaśniające, w którym wnikliwie zbada okoliczności ponoszenia przez podatnika odliczonych wydatków.
Więcej w Rzeczpospolitej z 5 kwietnia 2016 r.