Prawo do odliczenia mamy wtedy, gdy utrzymujemy niepełnosprawnego współmałżonka, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbów, rodziców, rodzeństwo, rodziców współmałżonka, ojczyma, macochę, zięciów i synowe. Dochody osób znajdujących się pod naszą opieką nie mogą przekroczyć w ciągu roku 9120 zł.

Co to znaczy: utrzymywać? W jednym z wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. I SA/Lu 535/99) czytamy: „Utrzymywać, tj. zapewniać środki do życia, ponosić koszty związane z czyimś wyżywieniem, mieszkaniem i innymi potrzebami”.
Z kolei Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. VIII SA/Wa 840/09) podkreślił, że „sprawowanie opieki nad rodzicami, w tym przekazywanie im doraźnej pomocy materialnej w trudnych sytuacjach życiowych, nie jest równoznaczne z ich utrzymywaniem”.

W razie weryfikowania zeznania przez skarbówkę trzeba będzie więc wykazać, że niepełnosprawny pozostaje na naszym wikcie, np. że mieszka z nami, a jego zarobki nie pozwalają na samodzielną egzystencję.

Jak do tej kwestii podchodzą urzędnicy w interpretacjach? Spójrzmy przykładowo na sprawę rozpatrywaną przez Izbę Skarbową w Warszawie. O interpretację wystąpiła kobieta, która opiekuje się niepełnosprawną matką. Sfinansowała jej częściowo pobyt w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym. Twierdzi, że poniesione na ten cel wydatki można odliczyć od dochodu na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o PIT.

Stołeczna Izba Skarbowa nie zgodziła się jednak na ulgę. Podkreśliła, że kobieta nie utrzymuje swojej matki, ponieważ przebywa ona w zakładzie. Poza tym jej dochód (z emerytury) przekracza wskazany w ustawie o PIT limit. Nie są więc spełnione warunki odliczenia. A jak wiadomo, wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, dlatego powinny być interpretowane ściśle (interpretacja nr IPPB4/4511-10/16-4/AK).

Więcej w Rzeczpospolitej z 21 kwietnia 2016 r.