Dokumentowanie niepełnosprawności pracownika
Prawidłowe udokumentowanie niepełnosprawności pracownika jest równie ważne dla obu stron stosunku pracy. Pracownik może wylegitymować się dokumentem pozwalającym mu skorzystać z należnych mu uprawnień, a pracodawca może wykazać się spełnianiem warunków uprawniających go do zmniejszenia wpłat na PFRON lub uzyskania pomocy publicznej związanej z zatrudnianiem osób niepełnosprawnych.
Za osoby niepełnosprawne uznaje się wyłącznie osoby legitymujące się dokumentem wymienionym w art. 1 lub 62 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.
Zasadniczym rodzajem orzeczeń potwierdzających niepełnosprawność jest orzeczenie o znacznym, umiarkowanym lub lekkim stopniu niepełnosprawności, wydawane przez zespół ds. orzekania o niepełnosprawności.
W szczególności w braku takiego orzeczenia można zgodnie z art. 62 ustawy o rehabilitacji na orzeczenia o stopniu niepełnosprawności przełożyć niektóre orzeczenia wydane przed 1 stycznia 1998 r.:
orzeczenie o stałej lub długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym przekłada się na lekki stopień niepełnosprawności, a gdy stwierdzono konieczność pobierania zasiłku pielęgnacyjnego – na znaczny stopień niepełnosprawności,
orzeczenia o zaliczeniu do I, II lub III grupy inwalidów przekładają się odpowiednio na znaczny, umiarkowany lub lekki stopień niepełnosprawności. Przełożenie to dotyczy zarówno grup orzekanych na podstawie ustawy z 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. nr 40,
poz. 267 z późn. zm.), jak i rozstrzygnięć dotyczących inwalidztwa związanego z ogólnym stanem zdrowia, o którym orzekły przed 1 stycznia 1998 r. resortowe komisje orzekające podległe MON i MSWiA. Natomiast orzeczenia komisji resortowych, zawierające wyłącznie rozstrzygnięcie dotyczące inwalidztwa I lub II grupy pozostającego w związku ze służbą, można przełożyć odpowiednio na znaczny lub umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Wspomniane ograniczenie odnoszące się do daty wydania orzeczenia dotyczy orzeczenia aktualnego, którym legitymuje się pracownik, np. jeżeli pracownik otrzymał orzeczenie o zaliczeniu do II grupy inwalidztwa (np. w związku ze służbą) i orzeczenie to ostało wydane w 1997 roku, a następnie zostało ponowione w 2004 roku (nawet w tej samej treści), to osoba legitymująca się wyłącznie takim orzeczeniem nie może być uznana za osobę niepełnosprawną w rozumieniu ustawy. Orzeczenia dotyczącego niepełnosprawności tej osoby nie dotyczy bowiem art. 62 ustawy, który miałby być podstawą tego przełożenia, bo odnosi się wyłącznie do stanów i orzeczeń istniejących przed dniem wejścia w życie ustawy o rehabilitacji, a więc przed 1 stycznia 1998 r.
Więcej Gazeta Prawna.