Niedyskryminacja i wolność przemieszczania się…

Gazeta Prawna , autor: Adam Bodnar , oprac.: GR

sie 28, 2007

Jedną z zasad wynikających z obywatelstwa w UE jest zasada niedyskryminacji ze względu na przynależność państwową, jeśli dana osoba zdecyduje się na skorzystanie ze swobody przemieszczania się.

Obywatelstwo europejskie przez lata było postrzegane jako instytucja prawna o znaczeniu raczej symbolicznym niż praktycznym. To się zmienia, a ciekawym przykładem są sprawy dotyczące świadczeń socjalnych przysługujących cywilnym ofiarom wojny lub inwalidom wojennym.

Zasada niedyskryminacji ze względu na przynależność państwową stanowi jeden z elementów obywatelstwa unijnego, jeśli dana osoba zdecyduje się na skorzystanie ze swobody przemieszczania się i zamieszkanie na terytorium innego państwa. W przypadku cywilnych ofiar wojny w wielu państwach jako warunek przyznania świadczeń socjalnych uznaje się zamieszkanie na terenie państwa, które takie świadczenie przyznaje. Powstał zatem problem, czy takie świadczenie nadal przysługuje, gdy osoba zdecyduje się na zamieszkanie w innym państwie (np. na czas emerytury wyprowadzi się na grecką czy hiszpańską wyspę).

W październiku 2006 r. w sprawie C-192/05 Tas-Hagen, Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że prawo holenderskie, które wprowadza tego typu ograniczenie jest niezgodne z art. 18 TWE. ETS uznał, że obywatele UE mają prawo do świadczeń dla cywilnych ofiar wojny, także w przypadku gdy skorzystali z prawa do przemieszczania się. Jednocześnie odpowiednie przepisy prawa krajowego, które za przesłankę uzyskania świadczenia uznają stałe zamieszkanie na terytorium własnego państwa członkowskiego, są niezgodne z prawem wspólnotowym.

Więcej Gazeta Prawna.