Chcąc wyróżnić zasłużonego pracownika, pracodawca wynagradza go pewnymi dodatkowymi gratyfikacjami. Przykładowo posyła w drogą podróż zagraniczną czy z okazji 10 – lecia firmy wręcza złoty zegarek. Wartość takich świadczeń rzeczowych również wchodzi do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Nie ma problemu z wyceną świadczeń rzeczowych (opłacenie wycieczki, kosztowny zegarek). Do przychodu pracownika doliczamy po prostu zapłaconą przez szefa cenę. Czasami jednak – mimo że łatwo wskazać koszt poniesiony przez pracodawcę na takie świadczenie – do przychodu pracownika dodajemy inną wartość. Jak szacować świadczenia w naturze na rzecz zatrudnionych, podpowiada § 3 rozporządzenia. Wskazówek szukamy najpierw w obowiązujących w przedsiębiorstwie przepisach płacowych, które często określają sposób ustalania ekwiwalentu pieniężnego takiego świadczenia. Dopiero gdy układ, regulamin wynagradzania lub inne firmowe regulacje płacowe milczą na ten temat, stosujemy poniższe zasady. I tak, gdy pracodawca obdarowuje załogę świadczeniami lub rzeczami wchodzącymi w zakres jego działalności gospodarczej, wyceniamy je według cen stosowanych wobec zewnętrznych odbiorców. Gdy szef kupuje coś pracownikowi, ekwiwalent pieniężny ustalamy według ceny zakupu łącznie z VAT.

Więcej Rzeczpospolita.