Pracownik, któremu pracodawca refunduje szkolenia, nie zapłaci podatku od tej refundacji, jeśli dostał ją zgodnie z odrębnymi przepisami. Jest jednak problem z ustaleniem, jakie to przepisy i jakie dodatkowe warunki muszą być spełnione, żeby dofinansowanie otrzymane od szefa mogło być zwolnione z podatku

NSA z 16 marca 2006 r. (Il FSK 494/2005), w którym sąd stwierdził: W związku z tym, że katalog takich świadczeń zawarty w art. 12 ust. 1 updof jest szeroko zakreślony, należy wnioskować, iż ustawodawca uznaje za przychód wszelkie świadczenia, które otrzymuje pracownik w związku ze stosunkiem pracy, chyba że są to świadczenia związane co prawda ze stosunkiem pracy, ale zwolnione od podatku i wymienione w art. 21 updof„.

Warto zwrócić uwagę, że wspomniany art. 21 ust. 1 pkt 90 updof nie dotyczy zwolnienia z podatku wyłącznie świadczeń przyznanych pracownikowi na podnoszenie poziomu wiedzy zawodowej (jak wynikałoby to z pisma MF z 1993 r), ale też na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i to nie tylko w szkołach (jak mogłoby wynikać z przykładów podanych przez MF), lecz też w formach pozaszkolnych (np. na kursach, seminariach).

Skąd taka różnica między wyjaśnieniami MF a brzmieniem wspomnianego przepisu Wydaje się, że wpływ miało to, iż w czasie gdy resort finansów wydawał pismo, nie było jeszcze art. 21 ust. 1 pkt 90 updof (pojawił się on od 2001 r.).

Art. 21 ust. 1 pkt 90 updof wskazuje na to, że zasadniczo wydatki pracodawcy na podnoszenie kwalifikacji zawodowych I wykształcenia ogólnego pracownika są przychodem zatrudnionego, tyle że niektóre z nich są zwolnione od podatku.

Zwolnienie to wynika z art 21 ust 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w skrócie updof). Przyjęło się jednak uważać, że przepis ten w ogóle nie ma zastosowania jeśli refundacja od pracodawcy nie jest dla pracownika przychodem. Skoro bowiem nie ma przychodu, to nie ma czego zwalniać od podatku.

Więcej Rzeczpospolita.