Rozpoznając kasację na odrzucenie skargi przez sąd wojewódzki. Naczelny Sąd Administracyjny nie musi wydać wyroku. Wystarczy postanowienie.

Taką uchwalę podjął 29 października siedmioosobowy skład NSA. Jej tłem była sprawa Artura Tomczykiewicza, któremu fiskus zakwestionował rozliczenie PIT za 20001. Ponieważ odwołanie do izby skarbowej nie przynioslo oczekiwanego rezultatu, złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zrobił to jednak za późno, dlatego też sąd odrzuci! skargę. Wydal postanowienie, uzasadniając je uchybieniem terminowi.

Podatnik nie zgodził się z rozstrzygnięciem WSA1 złożył kasację do NSA. Ten nic miał wątpliwości co do racji sądu 1 instancji. Nie był natomiast przekonany, w jakiej formie powinien rozstrzygnąć sprawę: czy musi to być wyrok, czy postanowienie. Dotychczas sądy administracyjne rozstrzygały tę sprawę różnie. Sprzeczne ze sobą były też opinie ekspertów.

Zwolennicy postanowienia dowodzili, że zgodnie z prawem o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wyrok konieczny jest tylko wówczas, gdy sąd kasacyjny rozpoznaje sprawę co do istoty. Jeśli jednak w grę wchodzi odrzucenie skargi, sprawa z istoty nie może być rozpoznana merytorycznie. NSA nie odnosi się wówczas do samej treści sporu, ale jedynie bada, czy WSA słusznie odrzucił skargę. W tym wypadku powinien być zachowany charakter postępowania – skoro w I instancji wydano postanowienie, w II należy postąpić tak samo.

Z kolei zwolennicy koncepcji wydawania wyroku twierdzą, że ustawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przewiduje, iż sprawa musi się zakończyć wyrokiem – oddalającym skargę kasacyjną (art. 184) albo uchylającym postanowienie WSA (art. 185 § 1). Fakt, że w I instancji wydane zostało postanowienie, nie ma znaczenia. Jest to zresztą wprost dopuszczalne na podstawie art. 58 § 3 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, inaczej niż w wypadku rozstrzygnięcia wydawanego przez NSA.

Więcej Rzeczpospolita.