Fiskus pozyskuje wiedzę o podatnikach nie tylko z dostarczanych przez nich deklaracji, ksiąg podatkowych i ewidencji. Wiadomości pozwalające na sprawdzenie prawidłowości rozliczeń urzędnicy mogą zbierać również w inny sposób.

Ile przedsiębiorca zarabia, gdzie ma konta bankowe, czy płaci wszystkie podatki – te i inne informacje fiskus zdobywa na podstawie przepisów ordynacji podatkowej (op). Pozwalają na to art. 82 – 86 op dotyczące informacji podatkowych. Szczegółowy tryb przekazywania tych informacji i osoby do tego zobowiązane wskazuje rozporządzenie ministra finansów z 24 grudnia 2002 r. w sprawie informacji podatkowych (DzU nr 240, poz. 2061 ze zm.).

Informacje o przedsiębiorcach fiskus może zdobyć również w trakcie kontroli skarbowej. Duże znaczenie – dla pozyskania określonych danych – ma także wymiana informacji podatkowych z innymi państwami (art. 305a – 3050), w tym z państwami UE.

Tajemnica skarbowa

Informacje podatkowe, o których mowa w art. 82 – 84 op, umożliwiają przedstawicielom fiskusa zdobywanie wiedzy na użytek kontroli podatkowej. Po część informacji zwracają się same organy podatkowe. Inne dane dostarczają systematycznie i bez wezwania podmioty zobowiązane do lego na mocy przepisów.

Zakres informacji o transakcjach zależy od tego, kto informuje i kim jest jego kontrahent. I Hi/.e znaczenie ma to, czy jest nim osoba krajowa, czy zagraniczna i jaka jest suma należności albo suma zobowiązań (wartość transakcji). Pewne rodzaje transakcji z tego obowiązku są bowiem w ogóle wyłączone.

Więcej Rzeczpospolita.